جناب آقای سلطانی فر چندی پیش طی سخنانی اظهار داشتند «نقد کردن هیچ ایرادی ندارد و اتفاقا من طرفدار انتقاد صحیح، عادلانه وتقویت آگاهی مردم هستم ولی نقدها نباید منجر به ایجاد دغدغه و اظطراب برای مردم شود.» از آنجا که نه تنها صاحب این قلم، که مسوولان ودیگر اهالی ورزش نیز ایشان را فردی صادق در گفتار که به هیچ وجه کلام خلاف واقع نمی گوید! و وعده بیهوده نمی دهد! می دانیم، این سخن را نیز چون دیگر نظراتشان حمل بر صدق می کنیم. البته روشن است که اگر گاهی و فقط گاهی! سخن یا وعده ایشان خلاف در می آید حتما عوامل دیگری دخیل هستند و حاشا وکلا وزیر ورزش و جوانان بخواهد خدایی ناکرده در مواجهه با جوانان و ورزش دوستان سخن کذب بگوید یا وعده خلاف بدهد که بهتر از ما می دانند این کارها دور از تدبیر و امید است. مثلا اگر می گویند ژنرال های ورزش را می آورند و سپس ناگهان شاهد حضور دوستانشان در ورزش هستیم و یا اینکه می گویند می خواهند جوان گرایی کنند اما معاونان و مسوولان سن بالا می گمارند یا می گویند اداره فدراسیون ها با سرپرست خوب نیست و برخی از فدراسیون ها را مدتهای زیاد با سرپرست اداره می کنند، هیچ دلیلی بر نفی سخنان ازپیش گفته ایشان نیست و حتما شرایط اضطراری باعث شده تا ایشان چنین تصمیم بگیرند! بر این اساس و به دلیل صداقت ایشان تصمیم گرفتیم انتقادی کوچک به کامپیوتر ورزش داشته باشیم. امید که این انتقاد از انتقادهای آگاهی بخش باشد و نه از آنها که منجر به دغدغه و اضطراب برای مردم می شود.
ایشان با لقب کامپیوتر ورزش وارد کارزار مدیریتی و سکانداری آن شدند. طبیعی است که با این وصف و آمارهای حفظ شده ای که در هر محفلی بیان می کردند انتظارات و توقعات را بالا ببرند. اما متاسفانه باید گفت خود غلط بود آنچه می پنداشتیم و در عمل این چنین نشد که نشد. نمونه آخر آن بحث انتخاب و انتصاب معاون قهرمانی است. اهالی ورزش به خوبی می دانند که از مدتها پیش آقای داورزنی سودای بازگشت به والیبال را در سر داشتند و تصمیم گرفته بودند چون دیگر معاونان عطای کار با وزیر را به لقایش ببخشند. جامعه ورزش انتظارداشت حالا که آقای سلطانی فر این چنین خود را مسلط بر ورزش دانسته تا جایی که حتی خود را بی نیاز از مشورت می دانند، بسیار سریع نسبت به جایگزینی آقای داورزنی اقدام کنند اما چنین نشد که نشد و در زمانی که کمتر از یک سال به بازی های المپیک مانده وزارت ورزش بدون معاونت قهرمانی به کار خود می پردازد. راستی دلیل این امر چیست؟ و چه عاملی در این عدم تصمیم گیری موثر است.
1-آیا کامپیوتر ورزش هنگ کرده است و نیاز به کلید آقای روحانی دارد؟
2- آیا آقای سلطانی فر منتظرند یکی از دوستانشان که بیکار است یا قرار است بیکار شود را به این سمت بگمارند؟
3- آیا دنبال یک مدیر جوان! می گردند تا همسن سایر دوستان جوان! ایشان باشند؟
4- آیا منتظرند که با مجلس یا دولت و یا.... هماهنگ شوند؟
5- آیا قرار است مدیری سفارشی انتخاب شود؟ و یا آیاهای دیگر.
به هر حال هر چه که هست ما این انتقاد کوچک را مطرح کردیم که خوب نیست مهم ترین معاونت وزارت ورزش در آستانه بازی های المپیک مسوول نداشته باشد. این را از آن جهت ذکر کردیم که فردا آقایان نگویند که ما خودمان هم خبر نداشتیم معاونت قهرمانی در ورزش صاحب ندارد.
می ماند یک نکته که گاهی اوقات دیده ایم برخی تصمیم های افراد در استخرها و سفره خانه ها گرفته می شود، فقط امید داریم ورزش از این قاعده مستثنی باشد و ناگهان معاون قهرمانی سازمان از دل سفره خانه بیرون نیاید! امید که آقای وزیرهم عنایت داشته باشند که نه انتقاد ما، بلکه عدم انتصاب معاون قهرمانی است که منجر به دغدغه و اضطراب برای مردم می شود.