به گزارش منهای فوتبال، به کار افتادن عاملی به نام فشار اجتماعی در کشورهای آسیای شرقی مانند ژاپن، کره جنوبی، سنگاپور و مالزی نشان داده که حساسیت مردم در مواردی حتی بالاتر از قانون و پیش از صادر شدن حکم دادگاه عمل میکند. کم نبودند وزرا یا مدیران رده بالای این کشورهای سنتی پیشرفته به لحاظ فرهنگی، تکنولوژی و اقتصادی که بدلیل تخلفاتی که انجام دادند، پیش از صدور رای دادگاهشان اقدام به خودکشی کردند. آنان رویارویی با جامعه را ناگوارتر از مواجهه با دستگاه قضایی میدانند. سایر مدیران و مسئولان این کشورها هم در کنار بسیاری از عوامل به دلیل همین فشارهای مردمی و اجتماعی کمتر اقدام به تخلف میکنند.
در ورزش کشور ما نیز تنها امید باقیمانده همین بازدارندگی اجتماعی است. چندین و چندبار در مجلس گذشته و فعلی وزیر ورزش را به بهارستان بردند، از کارت زرد و قانع نشدن تا استیضاحهای چندباره را پیگیری کردند اما هیچ موقع اقدام موثری صورت نگرفت تا جایی که اکنون مسئله استیضاح برای جامعه ورزش به عنوان طنزی تلخ قلمداد میشود.
این مسئله به قدری یکنواخت شده که هربار که نمایندگان مجلس سلطانیفر را احضار میکنند، هیچ تب و تابی در وزارتخانه بوجود نمیآید. حتی سلطانیفر به قدری با مجلسیها صمیمی شده که برخی نمایندگان را به عضویت هیات رئیسه فدراسیونهای ورزشی در میآورد.
عامل بازدارندگی اجتماعی نزد سایر مدیران ورزش همینگونه عمل میکند. برای مثال باوجود فشار طرفداران، وقتی فایل تصویری صحبتهای ناپسند رسولپناه مدیرعامل اسبق باشگاه پرسولیس منتشر شد، این فرد در کلینیک دندانپزشکی خود مشغول است و همچنان ریاست هیات مدیره این باشگاه را هم برعهده دارد.
فتحی مدیرعامل گذشته باشگاه استقلال نیز با وجود فشارهای اجتماعی و با چنگ و دندان صندلی مدیریت این باشگاه را بر عهده داشت مجبور شد تا این سمت را رها کند و به مدیریت مجموعه انقلاب که حاشیه کمتری دارد گماشته شود. یعنی هیچ عاملی باعث برکناری حداقل یکنفر از کسانی که میلیونها هوادار ورزش خواهان برکناریشان بودند، نشد.
خلاصه اینکه ایکاش بازدارندگی اجتماعی همچنان تنها امید باقیمانده برای جامعه ورزش محسوب شود. گویا از دست نمایندگان مجلس شورای اسلامی که صدای ملت هستند کاری ساخته نیست، چراکه اگر قرار بود اتفاقی رخ دهد در ماجرای ویلموتس، انتخابات فدراسیونها، تعلیق جودو و دهها پرونده کلانی که در این 4 ساله بوجود آمده میتوانست اقداماتی موثری را پدید آورد.
به قلم: حسین محمدی