به عنوان مثال در کارگروه ورزش ۲۵ عضو برای تشخیص صلاحیت وزیر ورزش آتی حضور دارند. از کنار نام برخی چهره های شناخته شده و خوش نام که عبور می کنیم، حضور برخی اسامی وجاهت این کارگروه را زیر سوال می برد. افرادی که چون شغلی نداشتند و یا در دیگر بخش ها مورد پذیرش قرار نمی گرفتند به ورزش تحمیل شدند و اکنون قرار است وزیر آینده را مشخص کنند. البته تعدادی از این افراد نیز به نوعی با هم مرتبط هستند و گویی قرار است باندی تشکیل دهند. مثلا نام مسعود سلطانیفر وزیر ورزش دولت روحانی در لیست به همراه شش نفر از معاونانش، رئیس شرکت توسعه و تجهیزش و تعدادی از روسای فدراسیون که زمان او به ورزش آمدند قرار گرفته است. طبیعتا اگر مبنایی در این انتخاب بود می بایست از دیگر دولت ها و یا حتی دیگر وزرا نیز برای تعیین سرنوشت انتخاب می شد. اینکه رسمیت انتخاب این کارگروه ها به چه مقدار است نیز در هاله ای ابهام قرار دارد.
سعدی در گلستان و باب اول حکایت ۳۱ می گوید:
وزرایِ نوشیروان در مهمّی از مَصالحِ مملکت اندیشه همی‌کردند و هر یکی از ایشان دگرگونه رای همی‌زدند و ملِک همچنین تدبیری اندیشه کرد.
«بزرجمهر را رایِ ملِک اختیار آمد.
وزیران در نهانش گفتند: رایِ ملک را چه مزیّت دیدی بر فکرِ چندین حکیم؟
گفت: به موجب آن که انجامِ کارها معلوم نیست و رایِ همگان در مشیّت است که صواب آید یا خطا، پس موافقتِ رایِ ملک اولی‌تر است تا اگر خلافِ صواب آید، به علّت متابعت از مُعاتبَت ایمن باشم.
خلافِ رایِ سلطان رای جُستن
به خونِ خویش باشد دست شستن
اگر خود روز را گوید شب است این
بباید گفتن: آنک ماه و پروین!»
اینکه این کارگروه ها تا چه میزان کارامدی دارند و انتخاب این کارگروه ها چه مقدار درست بوده با انتخاب کنندگان است اما حضور برخی اسامی در این لیست از همین ابتدا نگاه ها را به بخش ورزش در دولت آتی منفی کرده است.
افکار عمومی به خوبی از عقبه و رزومه برخی چهره ها اطلاع دارند. چهره هایی که ورزش های مختلف حضور دارند و چیزی جز شکست و ناکارامدی در پرونده مدیریتی آنها وجود ندارد به جز حضور در ستادهای انتخاباتی مختلف هیچگونه صلاحیتی برای انتخاب مدیران کل دولت آتی را هم ندارند به چه برسد به اینکه بخواهند یکی از اعضای کابینه دولت را انتخاب کنند.
مسلما جناب مسعود پزشکیان با توجه به شناختی که از جامعه دارند به خوبی مطلع هستند که مردمی که پای صندوق رای نیامدند و یا با اکراه و تنها برای امید بهتر شدن زندگی خود آمده اند نمی خواهند با باند بازی و یا مصادره به مطلوب شدن آرایشان به بازی گرفته شوند و باز هم از رای آنها سکوی پرتابی برای برخی ساخته شود. هرچند این اسامی در نهایت به سمع و نظر رئیس جمهور منتخب می رسد و در نهایت نیز مجلس تعیین کننده خواهد بود اما انتظار نداریم از همین ابتدا این کارگروه ها بخواهند نفراتشان را به دولت آتی تحمیل کنند.
مگر چند مدیر توانمند داریم که صلاحیت حضور در بخش ورزش به عنوان وزیر را دارا باشد؟ مگر غیر این است که همین ۲۵ نفر از فردای رای مجلس برای وزیر خط و نشان بکشند که ما تو را وزیر کردیم؟ فشار مجلس کم بود زین پس فشار کارگروه ها نیز افزون می گردد. دولت های پیشین نیز که از ماورا وزرایشان را انتخاب نمی کردند. طبیعتا مشورت هایی صورت می گرفته است اما اینکه در این دوره بازار کارگروه ها گرم شده مسئله ایست که آقای پزشکیان خود می بایست پاسخگو باشند و یا عواقبش را بپذیرند.
به قلم حسین محمدی