شب گذشته در لابه لای حضور پرشور ایرانیان حاضر در سالن مسابقات و سانسورهای متعدد و خسته کننده، شاهد جدالی امیدوارکننده از سروقامتان والیبال کشورمان بودیم که در پایان با نتیجه 3 بر 2 به سود لهستان به اتمام رسید و از دور این مسابقات کنار رفتیم.
علاقه مندان به رشته پرطرفدار والیبال به خوبی آگاه هستند که مسابقات در این رشته دارای اهمیت و مراتب مختلفی است. تیم‌ها تمامی تلاششان را به کار می‌برند تا نهایت آمادگی را در مسابقات قهرمانی جهان و المپیک از خود به جای بگذارند و در لیگ ملت ها و سایر تورنمنت‌ها با اهداف متفاوتی از جمله اسپانسرینگ شرکت می کنند.
لیگ ملت های والیبال 2022 در غیاب روسیه و با ترکیب دوم و جوان‌گرایی برخی از کشورها آغاز شد. تیم ملی ایران نیز با ترکیبی جدید قدم به این میدان نهاد؛ تیمی که با وجود شروع بد در این تورنمنت به تدریج بهتر و بهتر شد و در نهایت امیدهای بسیاری را زنده کرد.
والیبال ایران در سال‌های گذشته با ترکیبی شناخته شده در مسابقات مختلف شرکت می کرد و امسال با بازیکنانی به لیگ ملت‌ها وارد شدند که شاید برخی از آنان جوان نیستند اما پیش از این کمتر فرصت دیده شدن و پوشیدن پیراهن تیم ملی اصلی ایران را یافته بودند. مسلما در مسابقات آتی شناخت بیشتری نسبت به عملکرد این تیم از سوی حریفان پدید خواهد آمد و ایران کار آسانی را پیش روی نخواهند داشت.
به هر ترتیب پرونده لیگ ملت های 2022 برای ایران با تداوم شکست های اخیر در مقابل رقیب آسیایی یعنی ژاپن یا هلند به عنوان قدرت تراز دوم اروپا هواداران والیبال را بیمناک کرد اما در ادامه پیروزی در مقابل لهستان در خاک این کشور خوشحال کننده و پیروزی در مقابل آمریکا که البته صعودش مسجل شده بود و صربستان صاحب سبک امید به درخشش بیشتر از این بازیکنان و کادر فنی را زنده نگاه داشت.
تا یک ماه دیگر مسابقات قهرمانی جهان آغاز می‌شود و تیم ها با محکی که خوردند با بهترین‌های خود قدم به این مسابقات می گذارند. تیم ملی والیبال ایران نیز دیگر شناخته شده است و باید ببینیم در یک میدان بزرگتر و معتبرتر چه سرنوشتی خواهد داشت.
عملکرد مثبت ورزشکاران والیبال کشورمان بعد از تغییرات کلی در ترکیب اصلی و کنار رفتن ستاره های سابق اما از منظر دیگر قابل تامل است. اگر تغییر نسل در ترکیب تیم ملی والیبال جواب داده پس چرا نباید در بدنه این فدراسیون و ساختار مدیریت آن جوان‌گرایی مدنظر قرار گیرد؟
متاسفانه به نظر می رسد تقویم شلوغ والیبال ایران با چاشنی موج سواری مسئولان بازنشسته این فدراسیون همراه است و فرصت مغتنم تا المپیک پیش رو برای ظهور نسل جدیدی از مدیران در این فدراسیون به بهانه جلوگیری از ایجاد خلل در برنامه های تیم ملی از دست می رود.
از سوی دیگر باید واقع بین بود و ضمن قدردانی از درخشش جوانان تیم ملی از بزرگنمایی جهت بهره برداری های غیر ورزشی پرهیز کرد. صعود تیم ملی به مرحله یک چهارم مسابقات به منزله قرار گفتن والیبالمان در جمع هشت تیم برتر دنیا نیست و نباید با چنین تفسیرهای نامعقولی برای تداوم فعالیت مدیران بازنشسته این فدراسیون کارنامه سازی کرد. اگر چه حضور داورزنی به عنوان یک مدیر کارکشته در والیبال در کنار اعضای کادرفنی در اکثر سفرهای تیم ملی میتواند فوایدی هم داشته باشد اما شاید بهتر است رییس فدراسیون والیبال به عنوان دلسوز این رشته به فکر فراهم کردن زمینه واگذاری میز قدرت و انتخابات باشد تا همچون تیم ملی والیبال، ارکان اجرایی و مدیریتی نیز با پوست اندازی بتوانند روند مثبت گذشته را ادامه دهند نه اینکه مثل برخی از بازیکنان نامدار قبلی آنقدر به ماندن اصرار کنند که همچون المپیک توکیو با واکنش منفی هواداران و افکار عمومی مجبور شوند از والیبال کنار بروند. با نزدیک شدن به مسابقات جهانی در خصوص معادلات در فدراسیون بازنشستگان و لزوم زمینه سازی برای موفقیت ورزشکاران خوب والیبال کشورمان در المپیک پیش رو پیشتر خواهیم نوشت.
حسین محمدی