این روزها حاشیه های مسابقات سوارکاری در استان اصفهان سوژه ای جذابتر از خود این رقابت ها شده است. عکاسانی که با سخت ترین شرایط در قبال درآمدی ناچیز برای پوشش تصاویر رویدادهای مختلف تلاش می کنند اما بعضا به جای قدردانی با تهدید رو به رو می شوند!
ماجرای سقوط سوارکاران در مسابقات پرش با اسب یک حادثه طبیعی و رایج است. چه بسا در مسابقات معتبر هم شاهد چنین اتفاقاتی باشیم. مهم ظرفیت ورزشکار، دانش و آگاهی مدیران و عملکرد حرفه ای آنان است که با مسائل چگونه برخورد کنند. توانایی و تدبیر مدیر است تا در صورت بروز حادثه، اوضاع را سروسامان دهد. در ورزش های دیگر نیز چنین مسائلی رخ می دهد. رکابزنان هم از روی دوچرخه ها سرنگون می شوند، موتورسواران و یا اتومبیلرانان نیز دچار حادثه می شوند و ... در هر ورزشی امکان سانحه، حادثه، آسیب و مشکلات دیگر وجود دارد. اما اینکه با افتادن یک فرد از روی اسب این میزان حساسیت نشان داده شود غیر معمول است. اینکه با انعکاس تصویر این سقوط عکاس را تهدید، تخریب و موجب ارعاب رسانه شوند قابل هضم نیست. برای مثال باخت حمید سوریان به حریف ژاپنی در المپیک ریو، تصاویر ناراحت کننده ای بود اما کسی با این موضوع برخوردی نکرد. سوریان هم شکایتی نکرد که چرا تصاویر باخت آن همه انعکاس داده شد.
اساسا حاشیه ها جذابتر از متن بسیاری از مسابقات می شود. برای مثال در روزهای گذشته ورود یک طوطی به زمین بازی فوتبال موجب توقف مسابقه و انعکاس جهانی یافت. این ویدئو هزاران برابر بیشتر از خود آن مسابقه بازخورد و بازتاب پیدا کرد و موجب دیده شدن یک بازی معمولی فوتبال شد. حواشی مسابقات سوارکاری اصفهان را نیز می توان در این راستا ارزیابی کرد. رسانه ها و عکاسان به دنبال سوژه های زیبا و بدیع می گردند بر همین اساس عکس های خوبی از مسابقات مذکور تهیه کردند.
در سال های اخیر به دلیل مشکلات اقتصادی جامعه، طبیعتا ورزش کشور هم با بحران بودجه روبه رو شده است. هیئت ها بدلیل اینکه به میزان لازم حمایت نمی شوند مجبورند به نوعی درآمدزایی کنند. این مسئله موجب می شود تا با پدیده حق با ورزشکار است روبه رو شویم.
اگرچه مدیرکل استان اصفهان در خصوص این مسئله از عکاسان حمایت کرد اما این اتفاق زمانی رخ داد که همه رسانه ها واکنش تندی نسبت به انفعال مسئولان هیئت سوارکاری و ورزشی استان اصفهان نشان دادند. اینکه چرا مدیرکل این همه دیر اقدام به حمایت کرد برای بسیاری قابل درک نیست.
شاید بهتر بود مسئولان استان یا فدراسیون برای دلجویی اصحاب رسانه هم که شده از دو عکاسی که صحنه های جالب مسابقات را شکار کردند دعوت و از آنان قدردانی به عمل می آورند. یا حداقل با عوامل تهدید و کسانی که برای آنها ناامنی ایجاد کردند برخورد می شد.
حسین محمدی