یک بام و چند هوای ستاد ملی مبارزه با کرونا در ورزش و مبهم بودن حوزه تکالیف و اختیارات این ستاد برابر شورای تأمین، وزارت بهداشت، شهرداری ها و غیره موجب طرح پرسش های بسیاری از سوی اهالی رشته های مختلف شده است.
آنجاکه فدراسیون کشتی به عنوان یک ورزش پربرخورد و چهره به چهره مدعی دریافت پروتکل آغاز مسابقات است اما برخی دیگر از ورزش ها نظیر کاراته عنوان می کنند مجوزهای لازم را برای برگزاری اردو و مسابقات ندارند.
جدا از ضعف در سیستم اطلاع رسانی و آپدیت دستورالعمل های برگزاری یا لغو مسابقات ورزشی توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا به نظر می رسد عملاً دستورالعمل های متبوع تنها روی کاغذ وجود دارد و نظارتی بر چگونگی رعایت آنان دیده نمی شود.
به جز فوتبال که غوغاسالاری در دست اندازی به بیت المال و منابع حاکمیتی موجب صرف هزینه های نامحدود از سوی مدیران شده در لیگ های ورزشی رشته های منهای فوتبال که عمدتا توسط بخش خصوصی اداره می شود، رعایت ضوابط و استانداردهای ستاد ملی مبارزه با کرونا در ورزش غیر ممکن است.
تصور پرداخت هزینه دو بار تست کرونا قبل از هر مرحله از مسابقات لیگ و قرنطینه بازیکنان، مربیان و عوامل درگیر برای تیم هایی که بودجه یک فصل آن ها از یکصد میلیون تومان تجاوز نمی کند و قرارداد ورزشکارانش کمتر از ۴ تا ۵ میلیون تومان است خنده دار به نظر می رسد.
حال آنکه اهالی فن و دست اندرکاران رشته های ورزشی بهتر ازهرکسی می دانند که این پروتکل ها حتی در لیگ های قدرتمندتری مثل والیبال هم به طور کامل رعایت نمی شود.
در این میان باید پرسید راهکار عملی حاکمیت ورزش برای برگزاری مسابقات و لیگ های ورزشی که عمدتا در نیمه دوم سال برگزار می شود، چیست؟ پس از ۸ ماه از شروع این اپیدمی چرا همچنان حوزه های گوناگون آتش به اختیار عمل می کنند و در نهایت چه نهادی مجری و ناظر رعایت پروتکل ها در لیگ ها و اردوهای رشته های مختلف است تا خدایی ناکرده مدیران باشگاه ها و فدراسیون ها با مکر و حیله به دنبال بهار کردن خزان ورزش در فصل کرونا نباشند.
الهام محمدی مجد