به گزارش منهای فوتبال، طرح سایت اکونومیست به واقع نشان دهنده بلایی است که این روزها کرونا به سر دنیا آورده است. در این طرح تابلوی (closed ) بر روی کره زمین قرار گرفته است که کنایه به تعطیلی تمام فعالیت های بشری است.
چند ماهی است دکمه توقف ورزش نیز فشرده شده است واهالی ورزش بالااجبار به خانه ها رانده شدند. البته این روزها با تصمیمات سازمان های ذیربط ، فعالیت های ورزشی با رعایت موازین بهداشتی در حال آغاز شدن است. بیایید به دوران قرنطینه و اتفاقاتی که در این دوران رخ داد، برگردیم. دنیا در خانه ماند و با تعطیلی باشگاه ها و حتی محرومیت حضور در فضای باز و بوستان ها با حداقل امکانات در خانه تمرین کرد.
کمدها، تخت ها، میزها و مبل ها در خانه ها جا به جا شد تا فضایی اگرچه کوچک برای ورزش کردن مهیا شود. در عرض چند روز پویش های در خانه بمانیم پا گرفت و ویدیوهای ورزش درخانه از ورزشکاران حرفه ای تا آماتورها فضای مجازی را درنوردید. هر کس با هر سطح امکانات در خانه ماند و ورزش کرد.
حالا که گفته می شود پایانی برای کرونا وجود ندارد و شروع مجدد ورزش های تیمی و دسته جمعی با مخاطرات زیادی همراه است باید انتظار ابعاد جدیدی از انسان داشت. مصاحبه هایی از ورزشکاران حرفه ای خواندم که ورزش در محیط زندگی زیر زبانشان مزه داده و قصد دارند از این به بعد بخشی از تمریناتشان را به منزل منتقل کنند. جدا از ورزشکاران حرفه ای، علاقمندان به ورزش و باشگاه روها در این مدت خوب از پس اوضاع برآمدند و بدون طی مسافت و صرف هزینه در منزل ورزش کردند.
خبر خوش آن که قرنطینه بر اصل " قدرت سازگاری انسان با محیط و شرایط سخت " صحه گذاشت اما خبر بد این که رفتارهای انسان دارای تجربه قرنطینه، با دوره قبل از قرنطینه متفاوت است. البته مقصود نگارنده بر حوزه ورزش تمرکز دارد. ما در زمان قرنطینه و حداقل تماس با محیط بیرون آموختیم چگونه زندگی کنیم و زنده بمانیم. ورزش و نرمش که جای خود دارد. کرونا این ویروس موذی مطمئنا ذایقه ورزشی را تغییر داده است. باشگاه های ورزشی، ورزش صبحگاهی پارک ها، تمرینات دسته جمعی و هر ورزشی بر پایه جمع شاید هرگز رونق گذشته را تجربه نکند. ورزش های تیمی به دلیل ملاحظات بهداشتی به حاشیه رانده می شود و در پی آن کارکردهای اجتماعی آن نیز کم رنگ خواهد شد. کاهش حس تعهد به زمان و انجام تمرینات منظم دسته جمعی، از بین رفتن همگرایی وهماهنگی، نبود هدف مشترک و تن ندادن به استفاده از تجربه و مشورت با دیگران، تجربه شادی و غم گروهی، از دست رفتن منبع انگیزه که هر کدام ثمره ورزش های گروهی است به زودی کارکرد خود را از دست خواهند داد وجای خود را به حس فردیت و تمایل به ورزش های خارج از محیط ورزشی و انفردای خواهد داد.
برخی به این نکته اشاره می کنند که در دوران پسا کرونا ورزش های رقابتی با استقبال بالایی روبرو می شوند. ورزش هایی که با محور فردیت بیشتر شبیه دوئل خواهند بود تا یک ورزش با تمام معانی اجتماعی آن.
زینب زارع چهارمندان