انتخاب بوچرا حاجیج از مراکش و ریتا سوبوو از اندونزی به عنوان اولین زنان روسای کنفدراسیون‌های والیبال قاره‌های آفریقا و آسیا در این هفته برای این رشته تاریخ‌ساز شد.

ایام کودکی ما دیجیتالی سر نشد. ما بودیم و انبوهی از بازی هایی که بیشتر اتکا به خودمان داشت تا ابزار و وسایل. اگر هم بنای مشارکت بود، توپی بود که این نقش را ایفا می کرد. بستگی به نوع بازی این توپ بزرگ و کوچک می شد. والیبال، فوتبال، هفت سنگ و بازی های بدون توپ هم شامل گرگم به هوا، چهارگوش، قایم باشک و... بود.

رئیس فدراسیون تیراندازی با کمان در خصوص حذف رشته کامپوند از بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲، معتقد است اگر چین، میزبان این بازی‌ها مقاومت کند امیدوار نیست این رشته به بازی‌های آسیایی بازگردد.

رقابت های انتخابی تیم ملی کشتی آزاد برای حضور در مسابقات جهانی 2020 صربستان روز پنج شنبه 15 آبان ماه در 7 وزن در سالن 12 هزار نفری آزادی تهران برگزار می شود.

هفته تربیت بدنی به اتمام رسید. هفته‌ای که سوت و کوری آن نشان کاملی بود از آنچه که به ورزش ما می‌رود. راستی این نام‌گذاری‌ها و آمدن و رفتن‌ها چه فلسفه‌ای دارد؟ قرار است در ایامی چون این هفته برای ورزش چه کنیم؟

وداع سعیده عِلی با بسکتبال در حالی که تصمیم داشت همراه تیم 3 نفره برای حضور در المپیک بجنگد کمی غیرمنتظره بود. کاپیتان تیم ملی چندی پیش از تیم 5 نفره خداحافطی کرد اما تصمیم داشت همچنان با تیم 3 نفره بماند و همراه این تیم حضور در المپیک را تجربه کند اما حالا در صفحه اینستاگرام خداحافظی‌اش از دنیای قهرمانی را اینگونه اعلام کرده: «من بارها شکست خورده‌ام و به همین دلیل موفق شده‌ام. دوست داشتم خداحافظی‌ام با جمله اسطوره بسکتبال شروع شود. بسکتبال بازی کردن برای من سرشار از لذت بود. هیچ وقت سختی‌ها و تلخی‌های راهش که اصلاً هم کم نبود، باعث نشد از آن دل بکنم. حتی درست‌تر بگویم هرچقدر سخت‌تر شد، بیشتر عاشقش شدم. می‌دانم این راه برای من ادامه یک مسیری است که پیش از این آغاز کرده‌ام؛ چون بسکتبال برای من فقط یک بازی، ورزش یا مسابقه نبود؛ بلکه یک مدل خوب زندگی کردن بود و حالا دوست دارم متن خداحافظی‌ام از بسکتبال با قدردانی از کسانی تمام شود که به من یاد داده و کمکم کردند. به کسانی که در زمان قبل‌تر از من ایستاده‌اند، جبران کاری است که آنها زمانی برای من انجام دادند. سپاسگزارم از شخصی که از من ساختید و خداحافظ بسکتبال عزیز

مهربان و خونگرم است. همواره لبخند به لب دارد و با انرژی حرف می‌زند، با سابقه قهرمانی در چندین رشته، نامش در تالار افتخارات ورزش ایران و بویژه کرمانشاه حک شده و اگرچه یکی دو سالی است که به عنوان ورزشکار از دنیای قهرمانی خداحافظی کرده اما همچنان هرجا صحبتی از موفقیت رشته‌های قایقرانی بویژه اسلالوم و کاناپولو می‌شود، نام سونیا گماری می‌درخشد. دختر خندان کرمانشاه این بار اما برخلاف انتظار و مثل همیشه در گفت و گو با منهای فوتبال با نشاط نبود. او در طول مصاحبه بارها گفت که عمیقاً غمگین است تا جایی که هرچه با خودش کلنجار رفته امسال نتوانسته هفته تربیت بدنی را تبریک بگوید. در ادامه متن گفت و گوی تفضیلی با او را می‌خوانید: