نگاهی به ترکیب جمعیتی جوامع خصوصا کشورهای در حال توسعه، گویای این واقعیت است که ورزش در مقام پدیده ای فراگیر و پر مخاطب در نظر قاطبه مردم،اهمیت ویژه ای دارد.
این اهمیت در نقش آفرینی و حضور ورزشی‌های به عنوان رای دهنده یا نامزد، چشمگیر و قابل توجه به نظر می رسد. گواه مدعا، حضور موثر جامعه ورزش در پایتخت و مناطق مختلف شهری و روستایی به عنوان نامزد انتخابات و یارگیری آنان از میان علاقه‌مندان و فعالین ورزش است.
این مهم مفهومی ندارد جز اینکه گفته شود اولا جامعه ورزش و طیف علاقه مندان این عرصه، قابل شمارش نیستند، ثانیا این خیل عظیم، از تحرک، انگیزه و شور و هیجان بالاتری نسبت به اقشار مختلف دیگر برخوردارند.همین فاکتورها بیانگر یک واقعیت مهم و غیرقابل کتمان با این مفهوم است که مطالبات جامعه ورزش از دولت آینده و منتخبین شوراها جدی و قابل ملاحظه و این جمع کثیر، در راستای دستیابی به موقعیت و جایگاه اجتماعی موردنظر خویش مصمم و ثابت قدم اند.
وقتی دهها میلیون نفر از مردم جامعه علاقه‌مند و هوادار یا فعال در بخش ورزش هستند مفهومی جز این ندارد که اکثریت مردم فعل و انفعالات و رخدادهای این بخش را زیر نظر دارند. همین حساسیت حداکثری کافیست تا اهمیت ورزش و چگونگی اداره آن همواره مورد نقد و نظر عموم قرارگیرد.
تردیدی نیست در عصر حاضر با توجه به کنش و واکنش های متغیر جوامع بشری در اقصی نقاط جهان و فروریختن معادلات مرسوم گذشته، ذائقه مردم ایران و کشورهای دنیا نیز با گذشته تفاوت یافته و خواسته آنان به منظور بهبود اوضاع ورزش به مطالبه جدی تبدیل شده است. مطالباتی که روسای دولت ها و مدیران میانی شهری از جمله کارگزاران شوراها، چاره ای ندارند جز اینکه این خواسته ها را مورد توجه جدی قرار دهند. درست به همین دلیل رییس دولت آینده نمی تواند همانند گذشته، ورزش را واپسین اولویت خویش قرار داده یا به منظور خالی نبودن عریضه، نفر جامانده از کابینه را در راس وزارت مربوطه بنشاند. ورزش در قرن بیست و یکم از پوسته ساده و معمولی خود خارج و به مقوله موثر اجتماعی، تبلیغی، فرهنگی و حتی بعضا سیاسی تبدیل شده است. به سخن دیگر، ورزش، ساده ترین و سهل الوصولترین راه برای کشورهای جهان است تا اهداف و علایق خود را از این طریق متجلی کنند.
با کنار هم قرار دادن تمام این فاکتورها به جایی می رسیم که بگوییم، مطالبه عمومی جامعه ورزش از رییس دولت آینده، معرفی وزیر ورزشی است که خود و همکاران وی از مقبولیت، توانمندی، ابتکار عمل و برنامه درست درمان برخوردار باشند. المپیک توکیو و موقعیت کشورها در جدول رده بندی نشان خواهد داد ممالک مختلف در کدام نقطه و جایگاه ورزش دنیا قرار دارند. میزان سرانه ورزش کشور و درصد گرایش مردم نسبت به ورزش همگانی گویای موفقیت یا ناکامی دولت ها در این بخش است. همان جایی که شوراهای شهر و روستا نیز نقش تعیین کننده ای در فراگیری و گسترش تربیت بدنی ایفا می کنند.
این حق طبیعی مردم است تا با حداقل هزینه، امکانی برای تفریحات سالم و ارتقا سلامت جسم داشته باشند. امری که در گذشته چندان مورد توجه قرار نگرفته اما امروز تبدیل به مطالبه عمومی شده است.
دولت ها نمی توانند دم از سلامت جامعه، نشاط مردم، انگیزه و امید به آینده ملت خود بزنند جز اینکه فضای لازم و کافی را برای این منظور فراهم کرده باشند. انتظار و مطالبه امروز جامعه ورزش از دولت فردا و منتخبین شوراهای شهر و روستا نیز همین است که این مقوله مهم را به دیده امر تشریفاتی و درجه چندم نگاه نکنند. جامعه ایران به اندازه کافی از ندانم کاری ها، برخوردهای خطی و جناحی و بی تدبیری های مسئولان ورزش لطمه خورده به همین دلیل اینبار امیدوار است نگاه رییس جمهور آینده و مجلس محترم نسبت به این مسئله، دقیق، کارشناسی شده و منطقی باشد.
به قلم:محمدرضا کاظمی