وقتی همه طلبکاریم
روزگاری بود که همه ما خود را وامدار کشور و مردم می‌دانستیم و برای خدمت از هیچ کاری فروگذاری نمی‌کردیم. شاید تاریخ به یاد نداشته باشد آن‌همه ایثار و گذشت و فداکاری را، آن هم بدون هیچ منتی. هر چه بیشتر خدمت می‌کردیم بیشتر خود را بدهکار می دانستیم وکمترین توقعی هم نداشتیم. اما بدون تعارف باید گفت شده‌ایم جماعتی طلبکار.