بی‌تفاوتی آزاردهنده‌ترین مسأله این روزها

در ورزش هم همین بی تفاوتی به دغدغه ها، تغییر تابعیت ها و عادی شدن آن است که بیشتر آزارمان می دهد.

یک دلنوشته سوری بود که: وطن هتل نیست که هرگاه از کیفیت خدمات آن ناراضی بودیم ترکش کنیم. در باب مسئله مهاجرت ورزشکاران بسیاری نوشته شده است، از مسئله پوشش ورزشکاران تا مسائل اقتصادی و ... که همه اینها هم می توانند علت باشند اما دلیل مهاجرت ورزشکاران هدف این نوشته نیست بلکه بی تفاوتی جامعه و مدیران است که می تواند آزار دهنده تر از هر چیز دیگری باشد.
در روزهای اخیر فیده تابعیت حجازی پور و فیروزجا را رسما تغییر داد و پرچم فراسه جلوی نام آنها قرار گرفت. همچنین مشخص شد کیمیا علیزاده و ناهید کیانی در دور اول مسابقات تکواندو المپیک توکیو به مصاف هم می روند. 
تغییر تابعیت ورزشکارانمان و رویارویی هم‌وطنان با یکدیگر مانند اختلاس‌ها برایمان عادی شده و دیگر فرقی برای جامعه و مدیرانمان نمی کند. برخی آرزوی موفقیت می‌کنند و بسیاری هم بی تفاوت از کنار این اخبار گذر می کنند چرا که دیگر اولویت نیست و توانی هم برای مقابله با آن وجود ندارد. مدیران برایشان فرقی ندارد، مردم آنقدر مشکلات دارند که مهاجرت ها برایشان از درجه اهمیت ساقط شده و نهادهای مسئول هم تدبیری برای آن اندیشه نمی کنند. 
کاروان ایران به زودی راهی المپیک می شود و نگاه ها به توکیو دوخته خواهد شد و در داخل نیز همه چیز تحت الشعاع انتقال دولت دوازدهم به سیزدهم است و تلاش ها برای دستیابی به قدرت و مردم هم درگیر مسائلی مانند تورم، اقتصاد، مسکن و ... . تنها چیزی که اهمیتی ندارد اهمیت مسائل فرهنگی و لزوم توجه به آن است. بسیاری از مسائل را می بینیم که روزگاری برایمان حائز اهمیت بودند اما اکنون وقعی بر آنها نهاده نمی شود. آب رفته به جوی باز نمی گردد، اما بی تفاوتی  به این گونه مسائل ضررهای هنگفتی برای جامعه خواهد به بار خواهد آورد. ایکاش تا فرصت باقی است جلوی اتفاقات دیگری که به وقوع خواهد پیوست را بگیریم.
به قلم: حسین محمدی