از میان همه مدیرانی که در این سال‌ها آمدند فقط مقدار اندکی به مخزن میراث ورزش راه پیدا کردند. هجوم خیل مدیران به ورزش مرا یاد داستان هجوم جویندگان می اندازد. در اواسط قرن ۱۹ چند نفر در کالیفرنیای آمریکا با غربال کردن ماسه‌های رودخانه‌های کوهستانی مقداری طلا به دست آوردند. همین که خبرش پیچید هزاران نفر برای پیدا کردن طلا راهی کالیفرنیا شدند و بیشتر این ها نیز دست خالی بازگشتند. عده ای در بیابان ها از پا افتادند و بدست همدیگر کشته شدند. در هر حال طلا همان عنصر کمیاب و گرانبها باقی ماند.
این تمثیل بسیار با موضوع ورزش مطابقت می کند. هجوم جویندگان طلا یک جریان تاریخی است و تا طی نشود، نتیجه ای حاصل نمی شود. گذر زمان عیار افرادی که به ورزش آمدند و رفتند را مشخص می کند. البته برای برخی را خیلی زود مشخص می کند و تنها تعداد کمی به رستگاری می رسند.
وقتی به لیست مدیرانی مانند صفایی فراهانی، غفوری فرد، یزدانی خرم و امثالهم نگاه می کنیم می بینیم این افراد چه دلسوزی هایی داشتند و چه خون دلهایی خوردند. هرچند در دوران خودشان به باد انتقاد گرفته شده و به خوبی درک نشدند اما خیلی زود دلمان برایشان تنگ شده و حسرت سالهایی که مدیرانی کاردان در راس ورزش گماشته می شدند را می خوریم. وقتی پای صحبت های صفایی فراهانی در رسانه ها می نشینیم غبطه می خوریم و باورمان نمی شود که این فرد روزی رئیس فدراسیون ورزشی بوده است. مدیرانی که شاید دیگر تکرار نشوند.
بخش های مهم ورزشی که سرنوشت و آینده جوانان این مرز و بوم را تعیین می کند به دست مدیرانی می افتد که نه تنها توان اجرایی و دانش لازم را ندارند بلکه از لجاظ مالی نیز ضرر و زیان های بسیاری بر بدنه ورزش کشور ایجاد می کنند. به پرونده هایی که در سال های اخیر در دادگاه های بین المللی باخته ایم نگاه کنید و ثمره انتصاب و انتخاب های سال های اخیر را متوجه می شویم.
بسیاری از این مدیران مانند همان جویندگان طلا این راه را بر خود هموار کردند و خیلی زود از گردونه ورزش حذف شدند. یک دوره چهارساله به خوبی عیار مدیری توانا و معمولی را مشخص می کند. هر چند ۴ سالی که می تواند خون به جگر دلسوزان ورزش کند و هر روز آن به اندازه یکسال طول بکشد. افراد کمی در اواخر قرن ۱۹به طلا رسیدند و ثروتمند شدند، اما در ورزش افراد بسیاری به ثروت رسیدند و افراد کمی هم نام خوش خود را حفظ کردند و در گنجینه گرانبهای ورزش ماندگار شدند.
به قلم: حسین محمدی