به گزارش منهای فوتبال، واقعیت این است که جامعه اسکی نیز همانند بسیاری از رشته‌های دیگر سال‌ها محل کشمکش‌های مختلف بوده و چه بسا اکنون و در آستانه انتخابات این کشمکش‌های پنهان و آشکار به اوج برسد. از قدیم دو قشر امکان فعالیت در این ورزش مفرح را داشته‌اند؛ افراد محلی که با صرف هزینه کمتر به پیست‌ها دسترسی دارند و خانواده‌های متمولی که از پس هزینه‌های سنگین آن برمی‌آیند، شاید به همین دلیل بوده که در طول سال‌های متمادی اغلب مدیران و بدنه اجرایی تاثیرگذار این فدراسیون را افراد بومی تشکیل داده‌اند. البته تمام این تحولات و معادلات باعث نشده تا موقعیت و جایگاه اسکی ما در عرصه بین‌المللی به مقصد مورد نظر برسد چرا که مشکلات ریز و درشت و پاره‌ای اختلافات، هیچگاه گریبان این ورزش را رها نکرده و معمولا زحمات تلاشگران بی‌ادعا در میان هیاهوی کمبودها و مشکلات راه به جایی نبرده است.
اکنون جامعه اسکی کشور چشم به رای و نظر اعضای مجمع عمومی این فدراسیون دوخته‌اند تا رییس آینده را انتخاب کند. از جمع ۴ نامزد نهایی احراز ریاست فدراسیون اسکی(جواد شهلایی، امیر غفرانی، عباس نظریان و احسان میرزاده) دو نفر اول در عرصه ورزش شناخته شده‌تر از بقیه هستند و در این میان مشخصا یک نفر طی سال‌های اخیر بیش از همه در کوران کار ورزش و مدیریت اجرایی حضور داشته است. نفر اول جواد شهلایی از چهره‌های پیشکسوت عرصه ورزش و استاد دانشگاه و نفر دوم امیر غفرانی از قهرمانان ورزش، نایب رییس اسبق فدراسیون کشتی، مدیر کل پیشین امور استان‌های وزارت ورزش و جوانان، مدرس دانشگاه با سال‌ها تجربه و حضور در مقاطع مختلف مدیریتی است. بی‌گمان اداره ورزش اسکی نیازمند تجربه و تخصص است. با نگاهی اجمالی به برنامه‌های ارائه شده از سوی نامزدهای ریاست فدراسیون اسکی می‌توان به این نتیجه رسید که تمامی آنها در اندیشه بهبود اوضاع و پیشرفت این رشته ورزشی هستند اما باید دید کدام یک از این برنامه‌ها قابلیت اجرایی سهل‌تر و کاربردی‌تر دارند. در این زمینه هم به جرات می‌توان گفت حرف دل جامعه ورزش اسکی در چند محور اصلی خلاصه می‌شود.
تحقق شایسته سالاری و تغییر ساختار فدراسیون در جهت حصول به این امر، تدوین شیوه نامه‌ها و آیین‌نامه‌های کاربردی برای کمیته‌ها و بازتعریف کارکرد آنها، ایجاد تفاهم کامل بین جامعه اسکی و فدراسیون، راه‌اندازی پایگاه‌های مناسب در استان‌های هدف و مواردی از این دست، شاخص‌هایی است که می‌تواند کاندیدای اصلح را معرفی کند.
ورزش مفرح و مدال‌آوری که در جهان از اهمیت و اعتبار بسیار برخوردار اما در کشور ما به دلایل مختلف در کمند کشمکش‌های گروهی، بی‌تدبیری‌ها و نبود استراتژی درست و اصولی مستهلک و از حدود آموزش فراتر نرفته است. بگذریم از اینکه در مقاطعی تلاش قهرمانان و هنرنمایی تک ستاره‌ها امیدبخش و تحسین برانگیز بوده اما همین اندازه نیز در گذر زمان و زیرغبار ضعف و مشکلات، رنگ فراموشی به خود گرفته است.
درست به همین دلیل تاکید داریم فدراسیون اسکی در این مقطع حساس نیازمند مدیری است که بتواند در گام اول درآمد پایدار برای مجموعه فراهم سازد، این امر میسر نیست مگر آنکه ابتدا بستر همدلی و اتحاد در میان خانواده اسکی فراهم شود.
رییس آینده فدراسیون کار ساده‌ای در پیش نخواهد داشت زیرا در بدو ورود با مطالبات فراوان قهرمانان و زحمتکشان این ورزش روبرو می‌شود. فراهم ساختن امکانات لازم برای تجهیز مکان اردوی قهرمانان، ایجاد انگیزه در میان مربیان و آینده‌سازان این ورزش، رسیدگی به مشکلات هیات‌های استانی، سروسامان دادن به ساختار اداری، مدیریت بودجه و تلاش مضاعف در فصلی که بیشترین فعالیت‌های این رشته در آن انجام می‌گیرد، تنها بخش‌هایی از وظایف خطیر رییس جدید فدراسیون را در برمی‌گیرد.
پتانسیل اسکی ایران در بخش‌ها و رشته‌های مختلف بالاست اما این امکان زمانی مجال شکوفایی پیدا می‌کند که مدیری توانمند و سرد و گرم چشیده اداره امور فدراسیون را برعهده بگیرد. اینک گوی و میدان در دست اعضای مجمع و نقش آنان برای گزینش فرد واجد شرایط در انتخابات پیش رو انکار ناپذیر خواهد بود. آنان باید بدون در نظر گرفتن هرگونه ملاحظه، فردی را که گمان می‌کنند امتحان لازم را در عرصه‌های مدیریتی پس داده و با گوشت و پوست خود رنج و سختی‌های ورزشکاران را لمس کرده برگزینند. کسی که مراحل ورزش را گام به گام و از میادین قهرمانی آغاز و تا مدیریت در بخش های مختلف فنی، میدانی، اداری و سطح کلان پیش رفته باشد.