به گزارش منهای فوتبال، وزارت ورزش مستمسکی به نام کرونا را دلیل تعویق انتخابات فدراسیون‌ها عنوان می‌کند اما در عین حال برگزاری مسابقات لیگ کشتی را که در آن ورزشکاران رودرروی هم و نفس در نفس با هم مبارزه می‌کنند خطرناک نمی‌داند! معلوم نیست کدام را باید باور کرد و پذیرفت، آیا نشستن با فاصله اعضای مجمع و دست باز آنها جهت رعایت کامل پروتکل‌های بهداشتی برای اینکه تکلیف یک فدراسیون را مشخص کنند خطرناک است یا برگزاری مسابقاتی که تأخیر آن کمترین تاثیری در روند امور اجرایی و اداری ندارد؟
دو میلیون و پانصد هزار عضو فدراسیون پزشکی ورزشی در سال ۹۸ براثر ندانم کاری و بلاتکلیفی به پانصد هزار نفر تقلیل پیدا کرده و میلیاردها تومان درآمدی که می‌توانست از این طریق به پیکره ورزش تزریق شود دود شده و به هوا رفته چون آقایان به بهانه کرونا جلسه دوساعته حضور ۴۰- ۵۰ نفر اعضای مجمع را خطرناک می‌دانند! این چه وزارتخانه ای است که بلاتکلیفی یک فدراسیون با میلیون‌ها مخاطب برای او اهمیتی ندارد اما به ظاهر برای حضور معدودی تحت عنوان اعضای مجمع اهمیت قائل است! مگر اینکه بپذیریم پشت این ادعاها و تاخیر در برگزاری انتخابات اهداف دیگری وجود داشته باشد.
هیچ کجای دنیا مرسوم نیست فدراسیون‌های ورزشی تا یک سال بلاتکلیف و بدون رییس باشند. مطابق آیین نامه انتخابات فدراسیون‌ها هم که خود وزارت ورزش تنظیم کرده قرار بر برگزاری انتخابات فدراسیون‌ها قبل از پایان ۶ ماه دوره سرپرستی است اما گویا خود آقایان نیز پایبند آیین نامه‌ای نیستند که نسبت به اجرای آن تعهد دارند. کیست که نداند بلاتکلیفی فدراسیون‌ها چه خسارات هنگفتی به زیرساخت‌ها و برنامه‌ریزی فدراسیون‌ها وارد می‌کند. وظیفه سرپرستان صرفا اداره امور جاری و برگزاری مجمع برای تعیین رییس قانونی است. برهمین اساس حداقل خسارت طولانی شدن انتخابات فدراسیون‌ها، تاخیر در پیگیری برنامه‌های بلندمدت و بی‌توجهی به انجام امور زیربنایی را به همراه دارد؛ بگذریم از اینکه فدراسیونی چون پزشکی ورزشی به سبب عدم سیاستگذاری و فرصت‌سازی در اوضاع کرونایی ده‌ها میلیارد تومان متضرر می‌شود. در چنین شرایطی و در دوران رکود فعلی فعلا چاره‌ای ندارند جز اینکه ۶۰ میلیارد تومان اندوخته‌ای که زمان ریاست دکتر نوروزی فراهم شده بود تا بیمارستان تخصصی ورزش راه‌اندازی شود را صرف هزینه‌های فدراسیون مذکور کنند.
به قلم : محمدرضا کاظمی