این تعبیر به مفهوم آن نیست که دستیابی ژنرال هفت ستاره ما به جایگاه یادشده غیر ممکن باشد بلکه تعبیری است آشنا برای کسانی که قبل از طی مدارج لازم،در اندیشه دستیابی به قله مدیریت باشند. در این رابطه شاید تعبیر محمد بنا بیش از همه به حقیقت نزدیک باشد که گفته: ”نظر من این بود که حمید قبل از اینکه وارد چنین میدانی شود ابتدا مدتی به مربیگری می پرداخت. (کاری که رییس فدراسیون کشتی روسیه و عضو هیات رییسه اتحادیه جهانی انجام داد) سپس از هیات رییسه کشتی آسیا شروع می کرد و آنگاه خود را برای به دست گرفتن یکی از کرسی های اتحادیه جهانی آماده می ساخت”.
تاکید برترین مربی سال گذشته کشتی فرنگی آسیا بر معادلات پشت پرده انتخابات هیات رییسه اتحادیه جهانی و اشاره هوشمندانه وی در خصوص راههای رسیدن به این جایگاه، نشان از تجربه و دور اندیشی وی در رابطه با معادلات حاکم بر کشتی جهان دارد. تجربه و دوراندیشی که به نظر می رسد کادر نسبتا جوان تصمیم گیری فدراسیون کنونی از آن بهره کافی ندارند. رسول خادم پیش از سوریان با اتخاذ شیوه ای مناسب توانست خود را به جمع هیات رییسه اتحادیه جهانی کشتی تحمیل کند. او با تکیه بر حمایت برخی کشورهای نه چندان مطرح کشتی از جمله آفریقایی ها آرای لازم را برای عضویت در هیات رییسه جهانی کشتی کسب کند اما این پایان ماجرا نبود چرا که حضور در اتحادیه جهانی به همان اندازه که برای کشور مطبوع وفرد منتخب امتیازاتی را به همراه دارد باید به همان اندازه نیز برای دارندگان قدرت در این مجموعه فایده داشته باشد. به عبارت دیگر بازی برد بردی است که باید دو طرف به اصول نانوشته آن پایبند باشند. چه بسا یکی از دلایل کناره گیری رسول خادم از مسئولیت خود در اتحادیه جهانی توقعات طرف مقابل بود که از نظر وی برآورده شدن آن دشوار می نمود.در نهایت رسول آن مسئولیت خطیر را رها کرد تا ما امروز بیش از هر زمانی خلا یک ایرانی را در تشکیلات اتحادیه جهانی احساس کنیم.
اکنون نیز حمید سوریان راه آسانی برای رسیدن به کرسی اتحادیه جهانی در پیش ندارد. به نظر می رسد دلاور کشتی ما تنها با تکیه بر تعداد مدال های طلای جهان و المپیک و برخی وعده ها پا در این میدان گذاشته است اما واقعیت این است که برای رسیدن به این جایگاه فاکتور یاد شده به تنهایی نمی تواند موفقیت او را تضمین کند. به همین منظور قهرمان ملی ایران باید بر تلاش و ارتباطات خود طی ماه های باقی مانده تا پایان سال میلادی یعنی موعد انتخابات بیفزاید. یقینا جایگاه مدیریت در عرصه کلان جهانی با دنیای قهرمانی و کسب مدال تفاوت های بسیار دارد. آنجا موفقیت در گرو آمادگی جسمانی، عمل و عکس العمل، احاطه به فنون و اجرای درست و به موقع میسر می شود و اینجا معادلات پشت پرده، بده بستان، لابی گری، توان مالی بالا و حمایت های قدرتمندانه تعیین کننده خواهد بود. تحت چنین شرایطی باید تا آذرماه صبر کنیم و منتظر باشیم آیا نابغه کشتی ما و فاتح میدان های سخت و نفسگیر مسابقات در عرصه مدیریت جهانی نیز موفق خواهد شد؟
محمدرضا کاظمی