البته فضای دانشجویی و بستر دانشگاه ها آماده چنین برنامه ها و نشست هایی است اما ذات ورزش از سیاست بدور بوده و نباید فضای ورزش را با سیاست آلوده کرد. البته در آن سال ها فکر می کردیم که ما کاندیداها را دعوت می‌کنیم اما بعدها متوجه شدیم که آن‌ها بودند که به دنبال فضایی برای تبلیغ و دیده شدن می گشتند. اکنون که دانشگاه ها تعطیل هستند، این افراد به دنبال فضایی جدید می گردند و متاسفانه ورزش نیز ناخواسته به فضایی تبلیغاتی برای گروه های سیاسی تبدیل شده است.
ورزش میدانی فراخ و گسترده با حجم وسیعی از مخاطبان، محیط مناسبی برای دیده شدن افراد است. روز گذشته نوشتیم در روزهایی که صحبت از اتهام دستکاری در بودجه سال 1400 کمیسیون تلفیق در میان است و قالیباف نیز به عنوان رئیس مجلس و همچنین احتمالا برای انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا می شود، فضای ورزش را سیاسی نکنید و برای افتتاحیه سالن کشتی، رشته ای اخلاقی و پهلوانی، میهمان دیگری را انتخاب کنید؛ اما هیچکدام از طرفین عقب ننشستند و کار خود را انجام دادند. نه کاندیدای احتمالی حاضر شد فرصت دیده شدن را از دست بدهد و نه دعوت کنندگان حاضر شدند از خوش خدمتی به رئیس جمهور احتمالی آینده خودداری کنند.
اکنون آن سبو بشکسته و آن پیمانه بر زمین ریخته است. دیگر باید شاهد باشیم که روسای فدراسیون های ورزشی دیگر هم برای اینکه قافیه را به کشتی نبازند به دنبال دعوت از کاندیداهای ریاست جمهوری بیافتند و ورزش را به میدان تبلیغاتی سیاسیون تبدیل کنند بلکه سهمی در دولت آینده داشته باشند.
کار کاندیداها هم که وعده دادن است و اکنون که در آستانه المپیک هستیم هر کسی می آید، وعده می دهد و انتظارات را بالا می برد. باید دید این افراد پس از انتخاب شدن یا برگزاری المپیک پای وعده ها و قول هایشان می مانند و آیا این روزها را به یاد می آورند یا خیر.
به قلم: حسین محمدی