در این رقابت ها که به میزبانی کشور ازبکستان برگزار شد هیچکدام از نمایندگان ما در حد انتظار ظاهر نشده و بی آنکه در مقابل رقبای قدرتمند قرار گیرند از گردونه مسابقات کنار رفتند. البته پیشاپیش انتظار می رفت ورزشکاران اعزامی به نتایج دلخواه نرسند چرا که عمده اهتمام و جدیت فدراسیون در سه دوره حضور باقرزاده در راس این مجموعه، معطوف به اسلحه سابر مردان و قهرمانان این رشته بود که البته در این بخش هم پیشرفت های قابل قبولی داشته‌ایم.
در مسابقات ازبکستان، کشورهای قدرتمند آسیایی از جمله چین، کره جنوبی و ژاپن که صاحب اعتبار جهانی نیز هستند، حضور نداشتند زیرا آنان پیشاپیش سهمیه‌های خود را از طریق مسابقات جهانی کسب کرده بودند با این وجود نفرات اعزامی ما برابر دیگر رقبای نه چندان مطرح نیز بازنده شدند تا حقیقت توجه به اسلحه سابر در فدراسیون بیش از پیش روشن شود هرچند نمی توان حضور مربی موفقی چون پیمان فخری در راس تیم ملی سابر مردان را از نظر دور داشت.
باید قبول کرد که شمشیربازی ایران به جز در اسلحه سابر مردان، با جهان فاصله زیادی دارد با این وجود انتظار می رفت شمشیربازان اعزامی به مسابقات زون درخشش بهتری در غیاب قدرت‌های آسیایی از خود نشان داده و حداقل یکی از نمایندگان ایران راهی نیمه نهایی می شد.
موفقیت چشمگیر سابر مردان و درخشش این رشته در جهان که نهایتا منجر به کسب سهمیه تیمی و ۳ سهمیه انفرادی برای ایران در المپیک توکیو شد این تصور را بیش از پیش نزد جامعه ورزش ایجاد کرد که شاید سابر مردان نور چشمی فدراسیون بوده و طی سال های متمادی توجه لازم به ورزشکاران اسلحه های دیگر نشده است. این ادعا تا حدودی در کثرت مسابقات و اعزام‌های برون مرزی سابریست های مردان قابل قبول است اما چه بسا نکات و موارد دیگری نیز در این امر دخیل بوده باشد.
از جمله اینکه به نظر می رسد اپه و فلوره با پاره ای ضعف ها، عدم برنامه‌ریزی مدون و نبود پشتوانه‌های مناسب روبرو هستند. با تمام این اوصاف باید ببینیم تیم سابر مردان که بسیاری بر موفقیت آن در توکیو امیدوارند به این مهم دست پیدا می‌کند، در آن صورت می توان بر موقعیت این رشته ورزشی در جهان مهر تایید زد.