توزیع قطره‌چکانی واکسن در ایران اما هنوز تکلیف را مشخص نکرده و طبق اخباری که منتشر می‌شود هربار گروهی خاص از جمله کادر درمان، پاکبانان یا سالمندان را دربرمی‌گیرد. البته در تازه‌ترین اخبار منتشر شده رئیس کمیته ملی پارالمپیک از واکسیناسیون ۱۲۰ ورزشکار اعزامی به پارالمپیک توکیو خبر داد و کمیته ملی المپیک هم اعلام کرد که ورزشکاران المپیکی اعزامی به توکیو تا آخر فروردین ماه واکسینه خواهند شد.
در این بین با فرض نادیده گرفتن این پرسش که چرا درحالی که حتی قشر عظیمی از کادر درمان و بسیاری دیگر از گروه‌های حساس واکسینه نشده‌اند، ورزشکاران در اولویت قرار گرفته‌اند؟ باید جویا شد که چرا پیشکسوتان ورزشی همچنان در اولویت دریافت واکسن نیستند.
مجموعه‌ای تحت عنوان “صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان” چه گام موثری برای واکسینه شدن پیشکسوتان ورزشی که بیشترشان با توجه به شرایط سنی و درگیری با بیماری‌های مختلف در گروه حساس جامعه هم قرار دارند، برداشته است؟
شاید مفهوم حمایت از پیشکسوتان در صندوق حمایت از آن‌ها متفاوت بوده و صرفا به برگزاری مراسم یادبود و تجلیل خلاصه می‌شود. دوم دی ماه سال ۱۳۸۲ صندوق اعتباری حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزش ایران به موجب قانون برنامه سوم توسعه و تصویب هیئت وزیران تحت نظارت سازمان تربیت بدنی وقت با هدف حمایت و پشتیبانی موثر از اعضا و ایجاد یکپارچگی و سازماندهی تمامی اقدامات در راستای حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان ورزشی تاسیس شد.
این درحالی است که مفهوم حمایت در زمان ۸ مدیر این مجموعه از ابتدا تاکنون که سیدمصطفی ابطحی مدیرعامل حال حاضر آن است تا حدودی متفاوت بوده؛ اما به طورکلی در این سال‌ها رضایت اکثر ورزشکاران و به خصوص پیشکسوتان تأمین نشده و همیشه هم نبود بودجه کافی دلیل اصلی این کم کاری از سوی این مجموعه عنوان شده است.
به نظر می‌رسد حالا عدم تلاش برای اختصاص واکسن و در اولویت قرار دادن پیشکسوتان برخلاف وظایف سازمانی این صندوق و شعارهای مسئولانش در حمایت از این قشر باشد.
انتظار می‌رود صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان هم‌پای کمیته‌های ملی المپیک و پارالمپیک اقدامی موثر درخصوص اختصاص سهمیه واکسیناسیون برای جامعه پیشکسوتان و سالمندان ورزشی انجام دهد. چراکه پیشکسوتان ورزشی به لحاظ سنی ریسک بالاتری را با ابتلا به بیماری کرونا تجربه می‌کنند و الگوی جهانی نیز سالمندان را در اولویت واکسیناسیون قرار داده است.
به قلم: الهام محمدی مجد