متاسفانه به نظر می‌رسد این توجه نتیجه منفی برای بخش زنان ورزش ایران داشته است. در سال‌های اخیر بیشتر زنان ورزشکار به خاطر شرایط نه چندان جالب بودجه‌ای و حمایتی از ادامه ورزش حرفه‌ای دلسرد شده و راه دیگری را انتخاب کردند.
یکی از این راه‌ها تبلیغات پرتعداد در فضای مجازی است. در دنیای ورزش تبلیغ از سوی چهره‌های مطرح کاملا جا افتاده اما امروز کمتر می‌توان صفحه ورزشکاری را پیدا کرد که پر از تبلیغ نباشد! در واقع بسیاری از دختران مستعد ایران به خاطر شرایط نامناسب به جای ورزش و تلاش دست به هر تبلیغی می‌زنند.
در این میان اما فرزانه فصیحی رکورددار 60 متر ایران با وجود ارائه تبلیغات اما درکنارش راه پیشرفت را هم پیش گرفته است. او سال پیش با کمک اسپانسر در کمپ صربستان تمرین کرد و در حال حاضر هم در این کشور مسابقه می‌دهد تا خود را برای رقابت‌های آینده آماده کند.
قطعا نه فدراسیون و نه وزارت و کمیته ملی المپیک به دنبال فرستادن فصیحی به اردوی خارج از کشور نبوده و نیستند. در واقع یک تلاش فردی است که با کمک اسپانسرها به ثمر نشسته.
با وجود تمام سختی‌ها و مشکلات مالی که سر راه ورزشکاران ایرانی قرار گرفته جای تاسف دارد که شرایط تعداد کمی از ورزشکاران زن به مانند فصیحی است. ورزشکارانی که مستعد و توانا هستند اما شرایط به شکلی برای آن‌ها پیش رفته که امروز به جای تمرین و حضور در مسابقات تصاویر تبلیغاتی آرایشگاه، لباس و ... در صفحات آن‌ها دیده می‌شود.
اگر مسئولان وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و البته فدراسیون‌ها رویه پیش گرفته را تغییر ندهند قطعا در سال‌های آینده فرزانه فصیحی نیز وجود نخواهد داشت. چرا که همین امروز هم وزرشکاران زن که به مانند فصیحی تلاش می‌کنند به جز عشق و علاقه هیچ چیز دیگر آن‌ها را پایبند نکرده است.
حتی از دید بسیاری رفتن از ورزش و روی آوردن به مسائل یاد شده برای آینده دختران مفیدتر است که در این باره نمی‌توان شکی کرد. در واقع همه شرایط ورزشکارانی چون فرزانه فصیحی را ندارند و مقصر این موضوع کسی نیست جز مسئولان!
اگر امروز بسیاری از قهرمانان زن و حتی مرد به جای ورزش کردن فقط تبلیغ می‌گیرند این دلیلی ندارد جز ناتوانی مسئولان؛ مسئولانی که هربار با شعار حمایت از زنان اما با عملکرد برعکس باعث دلسردی می‌شوند. اگر شعار حمایت از زنان واقعیت داشت دختران فوتسالیست پاداش 20 میلیونی چهارسال پیش را دریافت می‌کردند.
اگر ریشه‌ای‌تر به رفتار دختران ورزشکار در سال‌های اخیر نگاه کنیم متوجه می‌شویم که آن‌ها چاره‌ای جز انجام کارهای تبلیغاتی و درآمدزایی از این بخش ندارند و این نقصان متوجه مسئولانی است که تنها نام مسئول را یدک می‌کشند و گویا فقط توانایی گفتن جملاتی را دارند که درباره کمبود بودجه است.
به قلم: شبنم روحی