به گزارش منهای فوتبال،خسرو قمری دوچرخه‌سوار سابق تیم ملی ایران بود که قبل از المپیک لندن به عنوان سرپرست فدراسیون دوچرخه سواری منصوب شد و پس از المپیک 2012 توانست رییس شود. او در کل هشت سال و نیم ریاست دوچرخه‌سواری را برعهده داشت و دو دوره المپیک و دو دوره بازیهای آسیایی را تجربه کرد. در دوره ریاست او انواع و اقسام اتفاقات مثبت و منفی رخ داد که باعث شد قمری روزهای مدیریت پر فراز و نشیبی را تجربه کند. می‌توان گفت دو دوره مدیریت قمری بر دوچرخه‌سواری متفاوت از هم بودند و تعداد اتفاقات خوبی که برای دوچرخه‌سواری رخ داد در چهار سال اول ریاست او بیشتر بود.
در چهار سال نخست ریاست قمری، هم تعداد مسابقات بین‌المللی که رکابزنان ایران در آن شرکت کردند بیشتر بود و هم تعداد مدال‌هایی که کسب شد. فدراسیون قمری در این دوره، توانست در بازیهای آسیایی 2014 اینچئون صاحب یک طلا، یک نقره و یک برنز شود که نتیجه قابل قبولی بود. حتی مدال طلا محمد دانشور رکابزنی که آن زمان برای خیلی‌ها گمنام بود به نوعی سورپرایز دوچرخه‌سواری برای کاروان محسوب شد چراکه ایران در ماده‌ای در بخش پیست صاحب طلا شد که ژاپنی‌ها در آن سرآمد بودند.
برای المپیک 2016 ریو نیز به لطف فعال بودن تیم‌های باشگاهی، فدراسیون قمری صاحب سه سهمیه شد که البته همانند ادوار قبلی المپیک، نتیجه‌ای به دست نیامد.
همچنین در این چهار سال شاهد حضور مربیان خارجی متعددی بودیم که حتی باعث تحول در رشته کوهستان شد و این رشته از حالت سکون اکنون به یک رشته مدال‌آور در آسیا تبدیل شده و حتی رکابزنان فعال هم در کاپ‌های جهانی و قهرمانی جهان دارد.
چهار سال دوم متفاوت مدیریت قمری؛ هر چه رشته بودند پنبه شد
چهار سال دوم ریاست قمری متفاوت از دوره قبل بود و تعداد ناکامی‌ها و شکست‌های آن بیشتر از موفقیت‌هایش بود. در این چهار سال شاهد منحل شدن تیم‌های باشگاهی متعدد، در نتیجه کاهش حضور رکابزنان ایرانی در مسابقات مختلف بودیم. اوج ناکامی‌های دوچرخه‌سواری ابتدا در بازیهای آسیایی جاکارتا بود که 14 دوچرخه‌سوار ایران حتی یک مدال هم نگرفتند و دست خالی برگشتند.
برای المپیک توکیو نیز ایران با تغییر سیستم کسب سهمیه المپیک نتوانست خودش را هماهنگ کند و به دلیل حضور کم در مسابقات و از دست دادن امتیاز در رنکینگ جهانی تنها صاحب یک سهمیه شد.
افزایش تعداد دوپینگی‌ها به ویژه در سطح بین‌الملل و بی‌اعتمادی اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری به ایران از دیگر اتفاقاتی بود که در چهار سال دوم ریاست قمری رخ داد.
ابراهیم حاجی زاده، آیدین علیاری، سیدمحمود رسولی، مائده نظری، فاطمه هداوند از جمله نفراتی هستند که تست دوپینگشان در مسابقات خارجی مثبت شد و مهدی سهرابی رکابزن با سابقه ایران نیز از سوی اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری محروم شد، چون به نظر اتحادیه جهانی نتیجه آزمایش‌های او نرمال نبوده و از ماده یا روش ممنوعه استفاده کرده است. در این میان اختلافات داخلی هم باعث شد اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری به مداوم گزارش‌هایی از دوپینگ کردن ایرانی‌ها دریافت کند در نهایت ماموران ضددوپینگ اتحادیه جهانی، رکابزنان ایرانی را حتی در قهرمانی کشور و اردوهای داخلی تحت کنترل داشتند.
اتفاقات مثبتی که قمری را نجات داد
دوره دوم ریاست قمری با وجود تمام حواشی؛ اما بدون اتفاق مثبت هم نبود. کسب مدال قهرمانی آسیا توسط بانوان ایرانی برای اولین بار در تاریخ دوچرخه‌سواری ایران در دوره دوم ریاست قمری رخ داد. فرانک پرتوآذر در رشته کوهستان و سمیه یزدانی در رشته جاده صاحب مدال قهرمانی آسیا داشتند و توانستند نام خود را در تاریخ دوچرخه‌سواری ایران ماندگار کنند همچنین نشان دادند دوچرخه‌سواری بانوان در این سال‌ها پیشرفت خوبی داشته‌اند.
آغاز ساخت ساختمان جدید فدراسیون و پیست BMX از دیگر اقدامات خوب در دوره دوم ریاست قمری است که اگر ساختمان تکمیل شود شاید اولین فدراسیونی باشد که صاحب یک ساختمان بزرگ و شکیل می‌شود.
ریاست قمری ششم دی به پایان می‌رسد و او اظهارنظرهای متفاوتی در مورد حضور مجددش در انتخابات داشته است. به نوعی ریاست را با دست پس می‌زند و با پا پیش می‌کشد. قمری در مجمع سالیانه دوچرخه‌سواری با اهالی این رشته خداحافظی کرد و بعد اعلام کرد تابع نظر وزارت ورزش است و اکنون در آخرین اظهارنظر خود عنوان کرد که اگر احساس کند کاندیداها از او ضعیف‌تر هستند، وارد انتخابات می‌شود؛ اما در کل شواهد این را نشان می‌دهد که او در نظر دارد وارد انتخابات شود و برای سومین دوره متوالی ریاست فدراسیون را برعهده بگیرد.
قمری مدیری است که ضعف‌های زیادی در کار خود داشته و شاید مهمترین آن ضعیف عمل کردن در جذب اسپانسر خوب بوده است. دوچرخه‌سواری رشته پرهزینه‌ای است و نیاز به منابع مالی قوی دارد و باید این چهار سال که افت مدال‌آوری ایران را در رویداهای مختلف شاهد بودیم درس عبرت شده باشد که تنها با بودجه وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک نمی‌توان کار خاصی انجام داد. در این چهار سال هرچقدر دوچرخه‌سواران کشورهای دیگر در مسابقه بودند، ایرانی‌ها به همان اندازه در خانه نشسته بودند و با این شرایط چه انتظاری برای پیشرفت می‌توان داشت. چه قمری و چه هر کسی دیگری که رییس شود تنها با داشتن پشتوانه مالی قوی می‌تواند از نابودی دوچرخه‌سواری جلوگیری کند در غیر این صورت وضعیت دوچرخه‌سواری بدتر از این خواهد شد.
به قلم: آتنا خلیلی