معمولا مدیران جامانده از اتوبوس کرسی های ورزش در هر دوره به عنوان نایب رئیس فدراسیون های مختلف از سوی وزارت و در برخی مواقع به پیشنهاد رئیس فدراسیون معرفی می شوند. اما به جز دریافت حقوق، تکیه زدن بر میز و حضور در سفرهای برون مرزی نه خبری از آن ها دیده شده و نه شاهد تنفیذ مسئولیتی مشخص از سوی رئیس به نواب رئیس هستیم.
حتی زمانی که به هر دلیلی رئیس یک فدراسیون کنار می رود یا برکنار می شود نیز باز هم نایب رئیس کاره ای نیست و وزارت ورزش رأساً یک سرپرست معرفی می کند. نمونه آن را می توان در فدراسیون های نجات غریق یا بولینگ و بیلیارد دید.
از این روست که حضور یا عدم حضور، یک یا چند شغله بودن، بازنشسته یا جوان بودن، ورزشی یا غیرمرتبط بودن یا شاید هیچ المان دیگری را نمی توان در حوزه نایب رئیسی فدراسیون های ورزشی به عنوان شاخص تبیین کرد.
شاید به همین دلیل است که برای مثال فدراسیون والیبال حدود یک سال بدون نایب رئیس آقایان و بانوان فعالیت های خود را دنبال می کند.
باید پرسید این سمت ها با حقوق و مزایای قابل توجه آیا تشریفاتی است؟ در این صورت چه لزومی به تداوم فعالیت این پست وجود دارد.بیش از ۵۰ نایب رئیس در فدراسیون های ورزشی وجود دارد.
الهام محمدی مجد