هرچه فدراسیون والیبال در یکی دو سال گذشته فضای ملتهبی را پشت سر گذاشته و با تغییر و تحولات مختلف از چشم انداز توسعه خود عقب مانده، در عوض هیات والیبال استان تهران با مدیریت عشایری توانسته گام های بزرگی را بردارد تا جایی که نه تنها در حوزه اطلاع رسانی و تولید محتوا از نهاد بالادستی یعنی فدراسیون پیشی گرفته بلکه حتی در توسعه فضای قهرمانی و همگانی رشته های نوظهور چون والیبال ماسه ای و برفی نیز پیشتاز بوده است.
طی روزهای اخیر نخستین دوره مسابقات والیبال ماسه ای زنان به عنوان یک رشته جدید با قوانین و شرایط متفاوت از والیبال ساحلی در تهران برگزار شد که با استقبال چشمگیری از سوی خانواده والیبال و رسانه های گروهی همراه بود.
در والیبال ماسه ای برخلاف والیبال ساحلی دونفره تیم ها ۶بازیکن دارند که در هرسوی زمین ۴بازیکن به میدان می روند.این رشته عمدتا در شهرهایی فاقد ساحل و شن در زمینی برگزار می شود که پوشیده از ماسه است. با این حال فدراسیون والیبال در اقدامی عجیب نام مسابقات مذکور را رقابت های والیبال ساحلی زنان و نه ماسه ای عنوان کرده است، حال آنکه تعداد بازیکنان و قوانین این دو باهم تفاوت دارد.
شاید از نگاه عوام این دو رشته شباهت های زیادی به هم داشته باشند اما از دیدگاه تخصصی که انتظار می رود فدراسیون متولی آن باشد والیبال ماسه ای دارای شاخصه های دیگری است، پرسش اصلی اینجاست در شرایطی که طی سال های گذشته والیبال ساحلی زنان به عنوان رشته مهجور شناخته می شد چرا برگزاری یک دوره مسابقات متفاوت از سوی تخصصی ترین متولی این ورزش به جای والیبال ماسه ای زنان به عنوان والیبال ساحلی زنان معرفی می شود.این اشتباه از روی ناآگاهی و اهمال یا با اهداف دیگری روی داده است؟
به هرترتیب صرفنظر از مصادره نام مسابقاتی که در تهران برگزار شد باید اذعان داشت که توسعه و ترویج ورزش زنان توسط هیات والیبال استان تهران اقدامی شایسته بوده اما نمی تواند خلا کم لطفی فدراسیون را در حوزه والیبال ساحلی زنان جبران کند.
الهام محمدی مجد