اساسا یکی از مهمترین رویکردها در مواجهه با مشکلات تغییر صورت مسائل است و گاهی به جای ریشه یابی و حل مشکل با اسامی بازی می کنیم. مثلا وقتی مجموعه ای دچار مشکل می شود تنها اسم جابه جا می شود; مدیر سابق از جایی به جای دیگر منتقل و مدیر جدید منصوب می شود در حالی که مشکلات باقی است و تنها اسم ها عوض شده. فدراسیون سه گانه هم در جدیدترین اقدام خود دست به تغییر اسم زده در حالی که مشکل آن بنیادی تر از تغییر نام بوده است.
در اولین نگاه به واژه «ترای اتلون»، بیگانه بودن آن با زبان فارسی و معیار جامعه مطرح می شود. درست است که فرهنگستان زبان فارسی اغلب واژگانی را انتخاب می کند که رایج و مرسوم نیست اما در خود ورزش تصمیمات درستی گرفته شده و نام های خوبی انتخاب شده است. در مورد مسئله اسامی فدراسیون ها تاکنون سه رفتار اتخاذ شده است:
۱.اسامی که از انگلیسی به فارسی تبدیل و صورت اصلی را حفظ کرده اند؛ چراکه معادلی فارسی برای آن وجود نداشته است برای مثال والیبال، بسکتبال و فوتبال اسامی رشته هایی هستند خارجی که جایگزین داخلی نداشته اند.
۲.رشته هایی که جایگزین داخلی داشته اند و برای آنها معادل فارسی قرار داده شده است برای مثال شنا، پرورش اندام و دوومیدانی.
۳. رشته هایی که معادلی در فارسی برای آن ها وجود نداشته و واژه ای برایشان انشا شده است مانند همین رشته ترکیبی (شنا، دو و میدانی و دوچرخه سواری) سه گانه.
ریشه مشکلات فدراسیون سه گانه یا ترای اتلون نام آن نبود بلکه خود این رشته و اداره آن به عنوان فدراسیون بود. فدراسیونی که تاکنون نتوانسته در المپیک و حتی با وجود حضور در بازی های آسیایی مدالی کسب کند. تیم ها و باشگاه های ما از استانی به استان دیگر، مجموعه ای به مجموعه دیگر جابه جا می شوند اما مشکلات کماکان باقی می مانند چراکه فکر می کنند مسائل با تغییر نام و صورت قضایا درست می شوند.
ورزش سه گانه از سال 1380 و به صورت انجمن زیر نظر فدراسیون دوومیدانی شروع به کار کرد و از سال 1385 به عنوان یکی از فدراسیون های ورزشی کشور در کنار فدراسیون های کشتی، تکواندو و وزنه برداری شناخته می شود. یعنی رئیس فدراسیون ترای اتلون که وسعت کارش از بسیاری از انجمن ها و هیئت های استانی برخی رشته ها کمتر است به عنوان فدراسیون از آن یاد می شود. تعداد کل بیمه شدگان ترای اتلون کاران کشور چه تعداد است؟ ممکن است این ایراد جمعیتی بر رشته تنیس و شمشیر بازی هم وارد شود اما این رشته ها را نمی توان در قالب فدراسیونی دیگر گنجانید چون ساز و کار متفاوتی دارند . اما فدراسیون سه گانه یک رشته ترکیبی میان دوومیدانی، شنا و دوچرخه سواری است، به عبارتی ورزشی میان رشته ای است که باید زیر نظر یکی از سه فدراسیون شنا، دوومیدانی یا دوچرخه سواری اداره شود. شاید یکی از مهمترین دلایل موفق نبودن این رشته در این سال ها همین عدم شناخت درست برای قرار دادن سه گانه در اختیار یکی از فدراسیون های یاد شده، باشد.
مشکل این رشته اصل فدراسیون بودن آن است نه سه گانه یا ترای اتلون بودن آن. نباید برای چنین رشته هایی که نقش مهم و اثر گذاری در جامعه ندارند چنین عمل کرد و ساز و کار فدراسیونی در نظر گرفت. درست است که این فدراسیون بودجه کمی دریافت می کند. اما هزینه های جاری آن با دیگر فدراسیون ها برابری می کند و این مشکلی است که باید با بازگشت به قبل از سال 85 و تبدیل به انجمن این رشته از هزینه اضافی جامعه ورزش کاسته شود.
حسین محمدی