اتحادیه جهانی کشتی وعده برگزاری مسابقات جهانی این رشته ورزشی را در سال جاری میلادی داده است.به این ترتیب باید طی ماههای آینده شاهد برگزاری این رقابت ها در کشور صربستان باشیم. این رویداد به و اسطه تاخیر یک ساله بازی های المپیک وعلی رغم درگیری جهانیان با بیماری کرونا به وقوع خواهد پیوست. دست اندرکاران تشکیلات جهانی کشتی تلاش می کنند تعطیلی طولانی مدت این ورزش، آسیب جبران ناپذیری به آن وارد نکند در همین راستا اهتمام دارند ضمن در نظر گرفتن پروتکل های بهداشتی، کشتی را از حالت سکون و رکود فعلی خارج سازند. انتظار می رفت مسئولین ورزش و فدراسیون کشورمان نیز پس از گذشت چند ماه تاخت و تاز ویروس کرونا تدابیر لازم را جهت احیای ورزش اول و امید نخست کسب مدال کشورمان در المپیک و مسابقات جهانی اتخاذ کنند اما متاسفانه تا به اینجا اقدام درخور توجهی انجام نشده و کشتی در مسیر بلاتکلیفی و بی هدفی سیر می کند. این در حالی است که اخیرا آمریکایی ها مسابقاتی در سطح بالا برگزار کردند. آلمانی ها در تدارک برگزاری لیگ و تشکیل اردوهای آمادگی هستند. روس ها،ترک ها، ژاپنی ها و هر کدام از کشورهای دیگر با برنامه ریزی و طراحی درست، درصددند قهرمانان خود را برای حضور در مسابقات جهانی آماده کنند. در چنین بحبوحه ای ما دست روی دست گذاشته ایم چه زمانی ستاد مبارزه با کرونا اجازه فعالیت مجدد را خواهد داد! یقین داشته باشیم اگر برنامه ای برای ارایه وجود داشت و در آن پروتکل های بهداشتی رعایت می شد، دست اندرکاران ستاد مبارزه با کرونا هم قانع می شدند تا کشتی را از دیگر رشته ها مستثنی کنند. بحث بر سر رشته های غیر المپیکی و فدراسیون هایی که شانس چندانی برای موفقیت در میادین بین المللی و جهان ندارند نیست بلکه صحبت از کشتی است که چشم امید ورزش ما در المپیک و مسابقات قاره ای و جهان محسوب می شود. اگر مسئولین ورزش و فدراسیون برای همین یک رشته هم برنامه نداشته باشند و نتوانند امکان برگزاری اردوهای آمادگی و حتی لیگ را فراهم سازند چگونه می توانند ادعای مدیریت کلان کنند؟
مگر نه اینکه همین الان هم کشتی گیرانی که برای حضور در لیگ ثبت نام کرده اند تمرینات خود را در اقصی نقاط کشور و چه بسا در شرایط نه چندان مطمئن بهداشتی دنبال می کنند، آیا خطر این تمرینات پراکنده و غیر اصولی بالاتر است یا حضور برنامه ریزی شده و با حساب و کتاب در محل خانه کشتی؟ اینکه تصور کنیم تشدید شرایط کرونا در جهان موجبات لغو مسابقات جهانی را فراهم خواهد ساخت چاره کار نیست بلکه چاره کار تلاش برای طراحی امور در شرایط حساس فعلی است. بی گمان اگر هنر مدیریت در چنین فضایی را نداشته باشیم و دست روی دست بگذاریم تا شرایط عادی شود قافیه را باختیم.
کشتی در مقام ورزش ملی و اول کشور باید از سازوکار ویژه ای برخوردار باشد.اگر نتوانیم برای چند رشته ای که می توانند ما را در المپیک صاحب مدال کنند برنامه ریزی کنیم نباید امیدوار به موفقیت در توکیو باشیم. میدانی که احتمالا در آن زمان با تغییر دولت کنونی برخی مسئولین فعلی ورزش از جمله وزیر ورزش کنار خواهند بود با این وجود شایسته است دست اندرکاران فعلی برای ثبت در تاریخ هم که شده تا آخرین روز از زمان مسئولیت در جهت اوج و اعتلای ورزش و افتخار کشور لحظه ای فروگذار نکنند.