در سال‌های اخیر هر گاه خبر و حاشیه‌ای پیرامون ورزش پدیدار می‌شود، نام سید احسان قاضی زاده هاشمی نماینده فریمان، سرخس، احمدآباد و رضویه به گوش می‌خورد و در اکثر این اتفاقات نیز جامعه ورزش دل خوشی از حضور ایشان نداشته است. مواضع آتشین جناب نماینده نیز بیشتر جنبه نمایشی دارند تا اثرگذاری و یا ثمربخشی.

شده ایم مشتی تبرزن که تبرهای خود را پنهان کرده و در انتظار درختی هستیم تا بیافتد. آنگاه هست که تبرها بیرون می آید و هر کسی تلاش می کند تا زخم بیشتری بر درخت افتاده بزند. جالب آنجاست که می زنیم و درس اخلاق می دهیم. بعد از تبرزدن ها و تخلیه روحی و روانی سلاح ها را کنار می گذاریم و همه معلم اخلاق می شویم و فرمان برخورد با ناهنجاری ها را صادر می کنیم. گویی ما قدیسانی هستیم که نه تنها کاملا پاکیزه زیسته ایم بلکه رسالت عظیم پاکسازی جامعه را نیز بر عهده داریم، آن هم بدون آنکه نظری به خود کنیم ناگهان پس از اتفاقی که در کره جنوبی برای ورزشکاران ما پیش آمد، عقده هایمان گشوده شد و خنجرهای پنهان از غلاف بیرون آمدند و هر چه خوانستند با دشنه و دشنام به جان ورزش و ورزشکار کشور افتادند.

خدا را همیشه شاکرم که سودای سیاست و قدرت را در ذهن و ضمیر این بنده خود جا نداده است، برای من همیشه اهالی فرهنگ و اندیشه سرآمدان جهان بشری بوده‌اند و ماندگاران دنیا. امروز مولانا، حافظ، سعدی و ... هنوز زنده هستند و در کنار ما زیست می‌کنند اما پادشاهان و حاکمان فقط در تاریخ و برای درس عبرت گرفتن وجود دارند.

در روزهایی که تصور می شود وزرا و مسئولان اقتصادی کشور مورد توجه مجلس باشند، این وزیر ورزش است که به مجلس می رود و با کارت زرد جریمه می شود؛ مسئله ای که نشان می دهد اولویت نمایندگان مجلس شورای اسلامی با جامعه و مردم از زمین تا آسمان متفاوت است.