به گزارش منهای فوتبال،31می 2008 وقتی تیم ملی بسکتبال ایران مقابل ایتالیا به برتری رسید مثل امروز همه به دنبال این بودند که اصلی‌های تیم حریف بودند یا نه؟ در مورد کرواسی هم همینطور. بعد معلوم شد تیم 21 ساله‌هایش بود. حتی یک بار پیش از المپیک 2008 چین، تیم صربستان را هم برده بودیم که آن روزها هم همین صحبت‌ها بود؛ اصلی‌ها بودند، نبودند.
اسفند سال گذشته تیم ایران در بازی انتخابی جام جهانی، تیم استرالیا را همین جا جلوی چشمان‌مان شکست داد. بحث سر این بود اصلی‌هایش بودند، نبودند که چند ماه بعد، از تیمی که به ایران آمده بود فقط یک نفر به جمع 17 بازیکن مدعو تیم ملی استرالیا برای جام جهانی دعوت شد.
برای پیوندیابی، در گردش ادواری بُردنِ ایتالیا، کرواسی و صربستان، حامدحدادی و صمدنیکخواه‌بهرامی هستند و ترکیب این دو با جمشیدی، یخچالی، حسن‌زاده، زنگنه مشایخی و ...، بُردنِ روسیه را باعث شد همینطور بدون دو ستارۀ بزرگ بسکتبال ایران، بردن همان تیم استرالیا را.
سابقۀ بُردنِ ادواری تیم‌های بزرگ و تجربۀ ستاره‌های کنونی بسکتبال ایران، مهمترین دلایلی است که باید برای بردن روسیه جستجو کرد. حتی با دو سه بازیکن غایب روس‌ها که دو نفر آنها جام جهانی را از دست داده‌اند.
مسیر را اشتباهی نرویم
بُردنِ روسیه در خودباوری و اعتماد به نفس بیشتر تیم ایران در راه جام جهانی مؤثر است اما هر بردی شاخص ثبات و پایداری موفقیت نیست. یک بازی تدارکاتی خوب که روی توانمندی‌های ستارگان کنونی بسکتبال ایران صحّه گذاشت اما این برد در مسیرِاشتباهی تیم ملی اتفاق افتاد که نباید به بهانۀ جام جهانی، یا بردن روسیه فراموشش کرد.
مسیر اشتباهی تیم ملی کنار گذاشتن ارسلان کاظمی و نادیده گرفتن تلاش سعید داورپناه و برخورد حذفی با حامد حدادی پیش از دعوت به اردوی تیم ملی است تا جایی که حامد با وساطت مدیران ارشد ورزش به تیم ملی بازگشت و دیدیم که قرار بود چه بلایی سر ستاره بسکتبال بیاورند اما او چه بلایی سر روس‌ها آورد.
مسیراشتباهی، دنبالۀ اعتراض جمعی به عملکرد شاهین طبع در اتاق رئیس فدراسیون است که اگر میسر بود الان به غیر از سرنوشت ارسلان کاظمی، باید از 5 نفر دورگه دیگر می‌نوشتیم که به جای 5 بازیکن معترض دیگر، در تیم ملی بودند.
مسیر اشتباهی در ادامۀ از دست دادن طلای بازی‌های آسیایی است که با وجود توانمندی‌های ستارگان کنونی با تصمیم گیری‌های نادرست فنی در دیدار با چین از دست رفت. مشکلاتی که در بازی‌های جام جهانی مقابل پورتوریکو و تونس باید پشت‌مان را بلرزاند مبادا این فرصتِ بسکتبال ایران با وجود تیم پرستاره و با بخت و اقبال بلند در گروه‌بندی، به راحتی از دست برود.
تیم ملی بسکتبال ایران مسیر را اشتباهی می‌رود که پیروزی بر روسیه با اتکا به قدرتِ ستارگان یک دهۀ و بیشتر، نباید گول‌مان بزند. خطر بزرگ تهدید «منابع انسانی» در بسکتبال است که با این رویه و رفتارهای مظنونانه، در حال نابودی است. بعد از جام جهانی، با سهمیه یا بدون سهمیه المپیک به فکر آینده و موجودیت تیم ملی بسکتبال باشیم که در خطر است.