استقبال از این نشست فراتر از حد تصور بود. مربیان شاخص رشتههای المپیکی، توپ و تور، حتی مربیان رشتههای غیر المپیکی و مربیان رشتههای صنفی نیز حضور پیدا کردند. وقتشناسی این مربیان ازجمله نکاتی بود که محمود خسروی وفا نیز بدان اشاره کرد و گفت که انتظار نداشتیم وقتی وارد سالن میشویم همه شما مربیان حاضر باشید و برنامه را رأس ساعت شروع کنیم. آشنایی مربیان با یکدیگر و کمک کردن در حوزههای مختلف نیز میتواند یکی از اثرات مثبت چنین برنامههای مشترکی باشد.
سرفصلهای مختلف و مشترک رشتههای گوناگون برای این نشست تنظیم شد و سخنرانان نیز هر یک از دغدغهها، معضلات و راهکارهایی از منظر خود را ارائه کردند . ازجمله سخنرانی که نکات مفیدی را مطرح کرد رضا شجیع رئیس مرکز نظارت بر تیمهای ملی کمیته ملی المپیک بود. او در این جلسه عنوان کرد که یکی از چالشهای مربیان و ورزش ایران نداشتن فلسفه و سیستم است. مربیانی که دارای فلسفه باشند موفق میشوند و اگر در ورزش ما سیستمی پدید آید مسلماً از آفتهای بسیاری جلوگیری میکند.
آقای شجیع باوجوداینکه سابقه چندانی در بخش اجرایی ورزش ندارند و بیشتر چهرهای دانشگاهی محسوب میشود به نکته ارزشمندی اشاره کرد. نبود سیستم، چالشهای متعددی را پیش روی ورزش ایران قرار داده است. اما در ایجاد سیستم یک مرز باریکی وجود دارد که باید با شفافیت همراه باشد وگرنه به باندبازی تبدیل میشود. در ورزش کشور کم ندیدهایم که سخن از شایستهسالاری و ایجاد سیستم مطرح کنند اما درنهایت به طیفی خاص و گروهی محدود از یاران قدیمی و نزدیکان منحصر شده باشد.
اگر آقای شجیع و مدیران تصمیم گیر ورزش میخواهند سیستمی در ورزش و در هر بخش مانند مربیگری، ستادی و ... ایجاد کنند در ابتدا باید بهصورت شفاف شاخصها و معیارها و ملاکها را عنوان کنند تا افرادی که بخواهند وارد این سیستم شوند بدانند که از کجا باید شروع کنند و چه بکنند. بهعنوانمثال کسی که بخواهد وارد چرخه سیستم مرکز نظارت یا دپارتمانهای زیرمجموعهاش بشود باید این مراحل را طی بکند و این ویژگیها را داشته باشد و ... .
در ابتدای دولت چهاردهم بود که مسعود پزشکیان برای هر حوزه شورایی تشکیل داد و هر شورا برای هر وزارتخانه کارگروهی مشخص کرد و تعدادی اسم پیشنهاد میشد. درواقع رئیسجمهور کشور برای انتخاب کابینه دولت سیستمی ایجاد کرد. هرچند خود ما نیز ایرادات بسیاری گرفتیم و کارگروهها 30 اسم میدادند و درنهایت یک نفر دیگر خارج از لیست معرفی میشد. کسانی عضو کارگروهها میشدند که در ستادها بودند و اطلاعی از آن بخش نداشتند و دهها ایراد دیگر اما برای نخستین بار بود که سیستمی برای انتخاب وزرا در نظر گرفته شد که با توجه به عمر کوتاه جمهوری در ایران قطعاً در انتخابات آتی تکمیلتر میگردد و سیستمهای بهتر و کاملتری به وجود خواهند آمد.
درنهایت ما نیز از ایجاد سیستم در هر حوزهای استقبال میکنیم و تنها میخواهیم اولاً شفافیت را مدنظر خود قرار بدهند و در ثانی اجازه ندهند سیستم به باند و گروهی خاص محدود و منحصر بشود. پس از مشاهده هر نوع سیستمی در هر بخشی از ورزش همانطور که مطرحشد، بدانها خواهیم پرداخت.
میرزا حسین گیلانی