به گزارش رسانه ورزشی فرانسوی زبان فرانک ژو، اسپیروس کاپرالوس در بیانیه‌ای اعلام کرد که ورزش باید پلی میان ملت‌ها
باشد، نه ابزاری برای تفرقه، و هشدار داد که تداوم مداخله‌های سیاسی می‌تواند بنیان ورزش بین‌المللی را تضعیف کند. او با اشاره به
سابقه میزبانی اندونزی، یادآور شد که این کشور در سال ۲۰۲۳ از برگزاری بازیهای ساحلی جهانی انصراف داد و هنوز خسارات
مالی وارده به انجمن کمیته‌های ملی المپیک را جبران نکرده است. کاپرالوس تأکید کرد که اندونزی بار دیگر نشان داده روح و
مسئولیت‌های میزبانی جهانی را رعایت نمی‌کند و از جامعه بین‌المللی خواست تدابیر قوی‌تری علیه تبعیض در ورزش اتخاذ کند.
کمیته بین‌المللی المپیک نیز از تصمیم اندونزی ابراز تأسف کرد و اعلام کرد با وجود تلاش‌های فراوان برای یافتن راه‌حل، مشارکت
ورزشکاران اسرائیلی در مسابقات جهانی ژیمناستیک در جاکارتا ممکن نشد.
دادگاه داوری ورزش در سوئیس هنوز در حال بررسی شکایت شش ورزشکار اسرائیلی است که از حضور در این رقابت‌ها محروم
شدند، هرچند درخواست فوری آنان رد شده است. اندونزی که پرجمعیت‌ترین کشور مسلمان جهان است و روابط رسمی دیپلماتیک با
اسرائیل ندارد، این تصمیم را ناشی از مواضع دیرینه سیاسی و دیپلماتیک خود دانسته است. این اتفاق یادآور بازیهای آسیایی ۱۹۶۲
است؛ زمانی که اندونزی از ورود ورزشکاران اسرائیلی جلوگیری کرد و در نتیجه از حضور در بازیهای المپیک توکیو ۱۹۶۴
محروم شد. در سال ۲۰۲۳ نیز اندونزی به دلیل اعتراض به حضور اسرائیل از میزبانی بازیهای ساحلی جهانی و جام جهانی فوتبال
زیر ۲۰ سال کنار گذاشته شد.
یائل آرد، رییس کمیته ملی المپیک اسرائیل و عضو IOC، اندونزی را «شایسته میزبانی رویدادهای ورزشی» ندانست و گفت اسرائیل
برای جلوگیری از میزبانی‌های آینده این کشور در همه سطوح اقدام خواهد کرد. اندونزی در حال حاضر برای میزبانی بازیهای
المپیک تابستانی ۲۰۳۶ نامزد است. راجا ساپتا اکتوهاری، رییس کمیته ملی المپیک اندونزی، در دفاع از تصمیم کشورش گفت این اقدام
با در نظر گرفتن «منافع بزرگ‌تر از جمله برگزاری ایمن و منظم رقابت‌ها برای همه شرکت‌کنندگان» اتخاذ شده است. کمیته
بین‌المللی المپیک اعلام کرد که موضوع را در نشست آینده خود با مقامات اندونزی مطرح خواهد کرد و بار دیگر بر ضرورت حفظ
فضای ایمن و غیرسیاسی برای ورزشکاران تأکید نمود.
مترجم: محمدمهدی سعیدی