هفته گذشته اختتامیه سی و سومین دوره لیگ برتر تنیس روی میز کشور در مراسمی درخور توجه برگزار شد و تیم‌های برتر این مسابقات معرفی شدند. شمار دوره‌های برگزارشده، وفاداری شرکت‌ها به تیمداری در این مسابقات خود بیانگر اهمیت کار است. برای پی بردن به این موضوع کافی است تا نگاهی به دیگر رشته‌های ورزشی بی اندازیم رشته‌هایی که یا لیگ ندارند و اگر هم دارند یکی در میان برگزار می‌شود و نه برنامه‌ریزی در فدراسیون‌هایشان وجود دارد و نه خبری از دستاورد و افتخار است. در ورزش روز دنیا برگزاری مستمر لیگ در بخش آقایان، بانوان و رده های پایه بیانگر توسعه یافتگی رشته های ورزشی محسوب می گردد.
اما در تنیس روی میز سال‌هاست که تیم‌هایش وفادارانه در آن حضور دارند. تیم رعد ورزشکار پرور پدافند هوایی با مدیریت محمد صانعی، پتروشیمی بندر امام قهرمان دوره اخیر، پالایش نفت آبادان، دانشگاه آزاد و ... نام‌هایی هستند که همه‌ساله در این مسابقات شرکت می‌کنند و مقام‌های اول تا سوم در میان آنها دست‌به‌دست می‌شود.
در سال‌های اخیر اختتامیه لیگ‌های تنیس روی میز با حضور پرشور خانواده راکت به دستان در تالار زرین برگزار می‌شود. مراسمی زرین که هرساله نسبت به گذشته پیشرفت می‌کند، شاید در سال‌های ابتدایی میهمانان تنها از خود فدراسیون بودند، اما اکنون مقامات کشوری و ورزشی از مشاور رئیس‌جمهور گرفته تا نمایندگان مجلس شورای اسلامی، دبیر کل کمیته ملی المپیک و روسای دیگر فدراسیون‌ها هم در آن حضور پیدا می‌کنند. تقدیر از پیشکسوتان تا تیم‌های برتر و ورزشکاران آینده‌ساز با آتش‌بازی و مراسم مجلل‌تر نشان می‌دهد که فدراسیون تنیس روی میز به بلوغ مدنظر رسیده است.
جامعه ورزش به‌خوبی می‌دانند که رقابت در تنیس روی میز آسیا تفاوتی با مسابقات المپیک و قهرمانی جهان ندارد اما ملی پوشان کشورمان در دوره اخیر بازیهای آسیایی با مدال‌های ارزشمند انفرادی و دوبل و تیمی نشان دادند که تنیس روی میز در عرصه قهرمانی هم دستاوردهای خوبی برای ارائه دارد. مقام ورزشکاران دختر در آسیای میانه، مدال های مختلف هوپس و کانتندر و .. نیز موجب می شود تا به آینده این رشته با پرورش نسل هایی طلایی امیدوار باشیم. حضور مربیان برجسته مانند مهران احدی، جمیل لطف الله نسبی و سرکار خانم لیموچی نیز در این موفقیت ها موثر واقع خواهد شد.
راه‌اندازی کمپ‌های تیم‌های ملی با بودجه محدود دولتی و کمک حامیان مالی نشان می‌دهد که در این عرصه‌ها هم برنامه‌ریزی‌های خوبی انجام‌شده است. در ورزش ایران شاهدیم که برخی روسای فدراسیون‌ها حتی در اختتامیه رشته‌های ورزشی خود نیز حاضر نمی شوند و خبری هم اسپانسر نیست. اما مهرداد علیقارداشی با ارائه ترکیب مناسب در هیئت‌رئیسه فدراسیون و تداوم مدیرت خود توانسته تا خلل بیشتر فدراسیون‌های ورزشی در این زمینه را بپوشاند و با ارتباطات مناسب بتواند اسپانسرهای خوبی را هم جذب کند.
تا سال‌های گذشته اگر تنیس روی میز ایران صرفاً یک فدراسیون المپیکی بدون افتخار و دستاورد بود، اکنون به فدراسیونی مدال‌آور، توسعه‌یافته و هدفمند برای تمامی اقداماتش شناخته می‌شود. البته نباید مدیران این فدراسیون به همین موارد بسنده کنند و باید بتوانند روند رو به رشد خود را تداوم بخشند و به برتر از این‌ها امید داشته باشند چراکه انتظارات هم با توجه به شرایط از این فدراسیون بالاتر رفته است.
وزارت ورزش و فدراسیون‌های دیگر نیز می‌توانند از این فدراسیون به‌دوراز حاشیه و اکنون موفق نیز به عنوان الگو الهام گرفته و عومال رشد این فدراسیون ا بررسی نمایند. به‌عنوان‌مثال چندی پیش یکی از ورزشکاران مطرح و المپیکی این رشته مواضعی در مقابل فدراسیون اتخاذ کرد. اما در مراسم اختتامیه مشاهده کردیم که مسئولان فدراسیون به‌خوبی در اختتامیه با او و دیگر ورزشکارانی که به نوعی حاشیه هایی داشتند، برخورد می کنند و حتی آنها توانسته بودند در قالب تیم های برتر روی سکو بروند و پختگی را در رفتار ورزشکاران و تیم مدیریتی و جامعه این رشته مشاهده کردیم. کافی است همین روند را با دیگر فدراسیون‌ها مقایسه کنید که چگونه مخالفان و کسانی که با فدراسیون موضع دارند را سرکوب و محو می کنند. طبیعتاً وقتی درباره فدراسیون تنیس روی میز از بلوغ حرف می‌زنیم در زمینه‌های اخلاقی، همگانی، فرهنگی، قهرمانی، اجتماعی و ... هم مدنظرمان است. امید است فدراسیون تنیس روی میز به همین روند ادامه داده و وزارت ورزش و جوانان، رسانه ملی، کمیته ملی المپیک و دیگران هم حمایت‌های خود را از این فدراسیون موفق ادامه بدهد.
هستی جعفری