گفته می شود رییس شورای شهر با این استدلال که او قهرمان المپیک نبوده مجوز دفن در قطعه نام آوران را صادر نمی کرد. در نهایت فشار جامعه ورزش، نامه نگاری های مسئولین ورزش و پیامدهای احتمالی عدم صدور مجوز باعث شد تا پیکر دروازه بان اسبق تیم ملی فوتبال در جوار یاران درگذشته به خاک سپرده شود. با این وصف، پایان ماجرای مذکور نافی طرح این پرسش نبود که تشخیص دفن چهره های شاخص ورزش در قطعه نامداران با کیست؟
در گذشته مرجع تشخیص این امر با متولیان مربوطه یعنی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بود اما به نظر می رسد در حال حاضر علی رغم نامه نگاری مراجع مورد اشاره، حرف اول و آخر را شورای شهر می زند. درست به همین دلیل بود که رییس شورا تا واپسین دم از صدور مجوز دفن فرامرز ظلی امتناع می کرد. استدلال هم، المپیکی نبودن آن مرحوم بود در حالیکه پیش از ظلی، بسیاری از افراد هم طراز و حتی کمتر از او در قطعه مذکور دفن شده اند.
نگاه سختگیرانه نسبت به این امر و تاکید بر المپیکی بودن افراد اگر قانون باشد نادرست و اگر سلیقه ای باشد عین کج سلیقگی است و در هر دو حالت موجب نارضایتی اهالی ورزش را فراهم خواهد کرد. اگر چه مورد مرحوم ظلی نهایتا فرجام خوبی پیدا کرد و روح او به آرامش رسید اما اگر قرار باشد این سختگیری ها ادامه پیدا کند شاهد چالش های جدی در این رابطه خواهیم بود. اگر مشکل کمبود جاست مسئولین ذیربط باید برای این موضوع راه حالی پیدا کنند. حتی سه طبقه کردن آرامگاه هم چاره کار نیست زیرا خانواده نامداران نسبت به این امر حساسیت دارند. تنها راه باقیمانده تعیین مکان دیگری برای خاکسپاری چهره های شاخص است. مکانی که در آنجا بتوان علاوه بر مدال آوران، جهان، المپیک و بازی های آسیایی، قهرمانان شاخص و صاحبنام را هم جای داد.
ظواهر امر گویای آن است که در حال حاضر ملاک و ضابطه روشنی برای این امر وجود ندارد و اقدامات بر حسب سلیقه مسئولین صورت می گیرد. اگر در این راستا آیین‌نامه ای هم وجود داشته باشد ملاک عمل نبوده و مسأله دفن نام‌آوران در قطعه ۲۵۵ بهشت زهرا همچنان به صورت سلیقه ای انجام می گیرد. بدیهی است تدوین ضوابط مشخص و جلوگیری از برخوردهای سلیقه‌ای می‌تواند مسیر عدالت را با وضوح بیشتری همراه کند. به سخن دیگر، تا زمانی که قانون‌گذاری روشن و یکپارچه‌ای برای دفن نامداران ورزش در قطعه فوق الاشاره وجود نداشته باشد ابهامات و مشکلات ادامه خواهد یافت. مسئله‌ای که باید هر چه زودتر حل و فصل شود تا دیگر هیچ ورزشکار بزرگی نگران جایگاه ابدی خود و بی حاصل بودن زحماتی که برای کسب افتخار ملی کشیده، نباشد.
به قلم محمدرضا کاظمی