"تمریناتم با برنامه‌های اختصاصی و تحت نظر مربی شخصی ام (محمد منصوری) پیگیری می‌شود و او تمرینات بدنسازی و جودوی من‌را تحت نظر دارد. ۲ سال با همین برنامه‌ها و تمرینات مربی خودم به بهترین نتایج رسیده‌ام و می‌خواهم همین شرایط را تا المپیک داشته باشم. حتی در جلسه‌ای که با «آرش میراسماعیلی» رئیس فدراسیون داشتم، وی اعلام کرد که می‌داند با برنامه‌های مربی خودم کار می‌کنم. او قول داد تا شرایط برای حضورم در مسابقات و اردوهای مختلف بین المللی فراهم شود که خوشبختانه تاکنون عملی شده است. "
این بخشی از حرف های سعید ملایی قهرمان جودوی دنیا است که چند روز پیش در گفت و گو با یکی از خبرگزاری بیان کرده است. او بسیار واضح اعلام می کند که زیر نظر مربی شخصی اش تمریناتش را دنبال می کند ورئیس فعلی فدراسیون نیز از این موضوع مطلع است. در ادامه می گوید 2 سال با تمرینات همین مربی به بهترین نتایج رسیده پس می توان گفت منظور ملایی از مربی شخصی محمد منصوری است که در دو سال گذشته تیم ایران با همراهی اوبه بهترین نتایج در آسیا و جهان دست پیدا کرده.
محمد منصوری ای که اگر حالا علاقه مندان به این رشته می توانستند همچون 2 سال گذشته با امیدواری به رقابت های پیش رو علی الخصوص مسابقات جهانی به همراه او نگاه کنند.
هر چند در این میان شاید اگر اعضای شورای فنی فدراسیون نیز در تصمیم گیری بیشتردقت می کردند حالا پرامیدترین جودوکار کشورمان برای کسب نشان المپیک، مجبور نبود با مربی شخصی یا بهتر بگوییم سرمربی قبلی تیم ملی تمرین کند (ویا از او برنامه بگیرد) و در گام بعدی بصورت هوشمندانه برای اینکه این موضوع برایش حاشیه ساز نشود به نحوی آنرا مطرح کند که کمترین هزینه را برایش داشته باشد.
اینکه ملایی تمریناتش را زیر نظر سرمربی تیم ملی دنبال نمی کند تنها یک معنی دارد و مفهوم آن برای همه روشن است وبه همین دلیل نیازی به بیان آن نیست اما به هر حال با ریزبینی بیشتر می توان تصمیم جودوکار 81-کیلوگرم کشورمان را در جامه ورزشکار تصمیمی عاقلانه دانست. برای اثبات این گفته کافی است کمی به روزهای نه چندان دور جودو یعنی در ماه های پایانی دوران ریاست دلهره آور محمد رستگار برگردیم. زمانی که سرمربی فعلی تیم در همین منصب سکان کشتی به گل نشسته تیم را بر عهده داشت. کمتر کسی است که یاد نداشته باشد اوضاع و احوال آنروزهای جودو چقدر تاسف بار و خجالت آور بود. کمتر علاقه مند یا دنبال کننده اخبار جودو است که یاد نداشته باشد خبر برکناری سرمربی وقت چگونه در رسانه ها مخابره شد و ساعتی بعد تکذیب گردید و چند روز بعد مجددا...
کمی تکیه به حافظه تاریخی می توانست از وقوع اتفاقات تلخی که در آینده انتظار تیم را می کشد و امروز به هیچ وجه پیش بینی آنها سخت نیست جلوگیری کند. افسوس که اعضای شورای فنی یا نخواستند تاریخ را به یاد بیاورند و یا به دلیل اینکه برخی از آنها اصلا عقبه چشم گیری در جودو ندارند اطلاعات دقیقی از گذشته این رشته در حافظه شان موجود نیست.!!! به طور حتم اگر شاهد حضور اعضای قوی تری در شورای فنی بودیم در دیگر رده های سنی نیز شاهد انتخاب نفرات بهتری برای هدایت ملی پوشان بودیم.
گرچه با توجه به عدم حضور این تیم ها در میدان های بین المللی احتمالا انتقاد در مورد نحوه انتخاب کادر فنی در حال حاضر محکوم به پیش داوری شود اما همانطور که پیش تر اشاره شد تاریخ در مورد برخی از نام ها خاطرات خوبی را در ذهن تداعی نمی کند و همین موضوع است که می تواند نگرانی هایی را از همین امروز به دنبال داشته باشد. نگرانی هایی که در رده سنی بزرگسالان که رقابت های جهانی و بازی های المپیک را پیش رو دارد به شدت جددی تر است.
تیم ایران تا چند ماه آینده در پیکارهای جهانی حاضر خواهد شد و عزیزانی که امروز سکان هدایت این رشته را در اختیار دارند هم زمان کافی برای تدارک داشته و دارند و هم پتانسیل مناسبی برای تکرار نتایج رقابت های جهانی باکو و تقویت نتایج را پیش روی خود می بینند. سعید ملایی و محمد بریمانلو در دوره پیشین رقابت ها موفق شدند تا به نشان طلا و برنز دست پیدا کنند از همین رو کمترین توقع علاقه مندان به این رشته ارتقاء نتایج و در بدترین شرایط تکرار نتایج است.
خوشبختانه پیکارهای جهانی در زمانی مناسب و در فاصله ایده آل نسبت به بازی های 2020 برگزار می شود و از همین رو باید نتیجه حاصله را نقشه راهی برای ادامه روند آماده سازی جودو دانست. به روایتی دیگر میدان جهانی سنگ محکی است برای قضاوت آنچه در ماه های اخیر در جودو گذشته و این محک به هیچ وجه نباید از سوی مسئولین مربوطه نادیده گرفته شود.
تجربه نشان داده اگر جلوی اشتباهات زود گرفته نشود همان اتفاقاتی را شاهد خواهیم بود که پیش از حضور مجدد محمد درخشان در جودو شاهد آن بودیم. اتفاقاتی نظیر اختلافات شدید پیش از المپیک گذشته و یا درگیری هایی که مابین مدیران فدراسیون به وقوع پیوست و در نهایت نتیجه هم آن شد که در تاتامی المپیک رخ داد. در آن زمان نیز ورزشکاران با رسانه ها مصاحبه می کردند و به دنبال تمرین با مربی شخصی بودند و مربیان نیز به همین ترتیب عمل می کردند...
با وجود تمام این شرایط امیدواریم تیم جودو این بار در المپیک صاحب مدال شود تا سایه بی مدالی از سر قدیمی ترین تیم رزمی کشور که راهی المپیک می شود کنار رود. امیدواریم شرایط به گونه ای رقم بخورد که بعد از ناکامی در المپیک نگوییم که ای کاش قطار این رشته را که با سرعت به سوی موفق حرکت می کرد از ریل خارج نمی کردیم.!!!
انتهای پیام/