به گزارش اینساید د گیمز، در حالی که توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک به پایان 12 سال ریاست خود نزدیک می‌شود، هفت نامزد برای جایگزینی او در صد و چهل و سومین جلسه IOC در 18 تا 21 مارس 2025 برگزار می‌شود، به رقابت می پردازند. در میان آنها چهره های برجسته در دنیای ورزش هستند. رئیس دوومیدانی جهانی، لرد سباستین کو، رئیس اتحادیه بین‌المللی دوچرخه سواری و کمیته ملی المپیک و ورزش فرانسه، دیوید لاپارتینت، رئیس بازیهای 2022 پکن و پسر رئیس سابق کمیته بین‌المللی المپیک، خوان آنتونیو سامارانش جونیور، موریناری واتانابه، رئیس فدراسیون بین‌المللی ژیمناستیک، یوهان الیاش، تاجر و رئیس فدراسیون بین‌المللی اسکی، و کرستی کاونتری، دارنده مدال طلای المپیک و وزیر جوانان، ورزش، هنر و تفریح زیمبابوه و البته گزینه ای قابل توجه، شاهزاده اردنی که علاقه ویژه ای به ورزش دارد، فیصل بن الحسین. در حالی که کاونتری در صورت انتخاب شدن به عنوان اولین زن و اولین آفریقایی که در تاریخ 130 ساله کمیته بین‌المللی المپیک به ریاست کمیته بین‌المللی المپیک می‌رسد، تلاش می‌کند، شازاده فیصل به عنوان اولین رئیس بالقوه IOC که از آسیا و همچنین اولین عضو خانواده سلطنتی به واتانابه می‌پیوندد. فیصل الحسین که در پایتخت اردن، امان متولد شد، برادر کوچکتر پادشاه اردن، عبدالله دوم بن الحسین و یکی از 12 فرزند ملک سابق حسین بن طلال است. مادر او، همسر دوم بن طلال، بریتانیایی است و در دوران ازدواجش با پادشاه سابق، نام خود را از تونی گاردینر به مونا الحسین تغییر داد. پروفایل المپیکی او فوتبال، والیبال، کشتی و ورزش های موتوری را از جمله ورزش های مورد علاقه او ذکر می کند. پرنس فیصل برنده مدال طلای کشتی در مسابقات قهرمانی بین ایالتی ایالات متحده در سال 1978 و کمک راننده در رالی اردن به مدت سه سال از سال 1985 تا 1988 بود که فداکاری پرشور به این ورزش و آینده بین المللی آن در اردن را آغاز کرد. او نخستین بار در سال 2003 به عنوان رئیس کمیته المپیک اردن انتخاب شد و دوباره در سال 2022، چند روز پس از انتصاب نایب پادشاه، مجدداً انتخاب گردید. شاهزاده فیصل که از سال 2010 عضو کمیته بین المللی المپیک بود، سپس در سال 2019 به عضویت هیئت اجرایی کمیته بین المللی المپیک انتخاب شد. در این مدت، او تلاش کرد تا ورزش اردن را به پیش ببرد و آکادمی المپیک اردن را در سال 2023 در امان ساخت تا برنامه ها و پروژه های معتبری در مدیریت ورزش ارائه دهد و در عین حال آموزش های پیشرفته و آموزش المپیک را به ورزشکاران اردنی ارائه نماید. در حالی که شاهزاده و رئیس کمیته المپیک اردن ممکن است مانند سایر نامزدها سابقه ورزشی خاصی نداشته باشند، اما انگیزه و عزم او برای استفاده از ورزش به عنوان وسیله ای برای تشویق پایداری و صلح مطمئناً با آینده نگری های IOC مطابقت دارد.