در هر دو نوع بازدید نیز سناریو از پیش تعیین شده می باشد و آن جنبه هایی به نمایش در می آید که مسئولان آن بخش می خواهند و حقیقت ها کمتر دیده می شود؛ چراکه مدیران ارشد فدراسیون ها تنها ویژگی های مثبت را بیان می کنند و بازدید کنندگان نیز راهی جز تایید و تکریم میزبان ندارند.
عموما فدراسیون های مدال اور المپیکی همچون کشتی و تکواندو زمانی میزبان مقامات ارشد ورزش می شوند که از نوع اول باشند. مسئولان نیز جهت تزریق آرامش و عدم سرایت گله مندی ها به دیگر فدراسیون ها در صدد رفع موانع بر می آیند. درست مانند لیگ برتر فوتبال کشور، نیمکتی که هیاهوی بیشتری به پا می کند از شانس بالاتری برای پیروزی برخوردار می شود زیرا می تواند تمامی بخش ها را تحت الشعاع جنجال خود درآورد.
اما بازدید های نوع دوم جنس متفاوتی دارند. طبیعتا فدراسیونی مانند کشتی دستاوردهایی دارد، که تقاضایی و یا جنجالی را بر پا می کند. در حالی که برخی فدراسیون ها دستاوردی ندارند اما همواره پر برنامه و فعال خود را نشان می دهند. به عنوان مثال در بازدید اخیر از فدراسیون سوارکاری مطرح شده که این فدراسیون دارای سرپرست، 140 رویداد را در سال جاری تدارک دیده است. تقریبا هر دو روز و نیم یک رویداد.
طبیعتا پیش بینی 140 رویداد برای فدراسیونی مانند سوارکاری که در بخش قهرمانی تاکنون دستاوردی نداشته و بیشتر در بخش همگانی و داخلی آن هم برای قشر خاصی فعالیت می کند حساسیتی را ایجاد نمی نماید. پیش بینی 140 رویداد برای فدراسیونی که رئیس ندارد تنها وعده ای می تواند باشد از سوی کارمند وزارت ورزش و جوانان برای انتخابات پیش روی این فدراسیون.
البته اگر در تمامی دیدارها و بازدیدها ریز شویم تنها فعالیت ، تکاپو و موفقیت را مشاهده می کنیم. اما دلیل اینکه در عمل پیروزی هایمان کمتر و از موفقیت ها کاسته می شود را نمی دانیم. شاید اگر مسئولان ارشد ورزش کشور تنها به سناریویی که در مقابلشان قرار می دهند توجه نکنند و از خوش خدمتی ها و همچنین جنجال های فدراسیون ها عبور کنند و با کنکاش بیشتری واقعیت ها را مشاهده و ترتیب اثر دهند، ورزش کشور جایگاه بهتری نسبت به امروز بیابد. اگر هم تغییری ایجاد نشود یقینا می تواند التیامی برای تسکین جامعه ورزش و یا چراغی برای آیندگان ایجاد کند.
حسین محمدی