ظاهر قضیه این است که درگیری ها در اعتراض به نتیجه کشتی احمد بذری و امیر حسین فیروز پور رخ داده اما باید دید ریشه این مشکلات و ناهنجاری ها از کجا سرچشمه می گیرد و چرا ورزش پهلوان پرور ما چنین دچار حواشی و مشکلات ناخواسته می شود. عده ای اصغر بذری مربی احمد بذری را در ماجرای درگیری مقصر قلمداد کرده و او را متهم کرده اند هر چند روایت ها در این باره متناقض است و نمی توان بدون بررسی در این مورد نظر داد اما با توجه به پیشینه اصغر بذری سابقه به یاد نداریم این نایب قهرمان اسبق جهان و مربی کنونی اهل مازندران رفتار نابه هنجاری از خود بروز داده باشد به همین دلیل نمی توان پیشاپیش در مورد وی حکم قطعی صادر کرد.
کتمان نمی توان کرد که سال هاست مسائل فرهنگی در ورزش کشور از جمله کشتی رنگ باخته. در همین راستا می توان مثال های متعددی ذکر و شواهد فراوانی ارائه کرد. اصلا گویا مقوله ای به نام فرهنگ سازی و توجه به اصول اخلاقی در عرصه ورزش چندان جدی گرفته نمی شود و یا ما درحل مشکلاتی از این دست عاجزیم. این در حالی است که منشور المپیک و آموزه های دینی و اجتماعی ما اصل را بر دوستی، همدلی، رقابت سالم و همگرایی گذاشته است. انصاف بدهید و بپذیریم در این مجادلات نمی توان تنها یک نفر را مقصر اول و آخر ماجرا قلمداد و از دیگر عوامل موثر در ایجاد حواشی گذر کرد. اتفاقات اخیر کشتی تنها رخداد ناخوشایند عرصه ورزش نبوده و بی گمان در آینده نیز از این اتفاقات رخ خواهد داد مگر اینکه مسئولین ذیربط در کنار پرورش جسم، ساختن روح و روان ورزشکاران را نیز مورد توجه قرار دهند.وقتی ما هیچ برنامه مشخص و هدف معینی در این زمینه نداریم و متولی مستقیم رشته ورزشی مربوطه از جمله فدراسیون کشتی و دستگاه ورزش نقشه راهی برای این مفهوم تدارک ندیده اند چگونه می توان امید داشت به مشکل برنخوریم؟ به خاطر داشته باشیم مجموعه هایی که همدلی، دوستی و همگرایی را ترویج می کنند درصد ناهنجاری های رفتاری و کرداری پایین تری دارند. طبیعی است اگر قرار باشد مسئولین مجموعه ای اعم از ورزشی یا غیر ورزشی از بدو ورود و استقرار بر طبل اختلافات کوفته و آهنگ کشمکش کوک کنند، حتما بر فرهنگ حاکم و جاری مجموعه تحت مدیریت تاثیر خواهد گذاشت. تردید نداشته باشید ورزشی که بنیان آن بر پایه عیاری، فتوت و فروتنی گذاشته شده اگر در مسیری مغایر با اهداف مورد نظر هدایت شود دیر یا زود، تبعات و پیامدهای آن مجال ظهور پیدا می کند، همانطور که رفتار و گفتار مربیان در شاگردان اثر می گذارد، ادبیات و سلوک مسئولین بالاتر، کل جامعه آن ورزش را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
چرا در مجموعه مدیریتی، عملکرد مربیان و قهرمانان کشورهای صاحبنام کشتی دنیا اتفاقاتی از این دست به ندرت مشاهده می شود. کم سابقه است در مسابقات قهرمانی کشور آمریکا، قزاقستان، گرجستان، ژاپن و حتی هند و روسیه شاهد درگیری فیزیکی کشتی گیران یا تماشاگران با همدیگر باشیم زیرا آنجا قانون، مقررات و سلسله مراتب رعایت می شود. حساب بزرگ و کوچک روشن است و این روند و روال در همه بخش ها حتی فدراسیون رعایت می شود. تردید نکنید مدیریت و شیوه زمامداری در فدراسیون خود به خود در میان افراد جامعه آن ورزش اعم از مربی، داور، ورزشکار و عوامل اجرایی تعمیم پیدا می کند. ما باید ببینیم طی سال های اخیر در مزرعه کشتی چه محصولی کاشته ایم تا حاصل آن را درو کنیم. اگر بذر مودت، همدلی، اتحاد و دوستی کاشته باشیم محصول دعوا، کشمکش و افتراق درو نخواهیم کرد.
به هر روی از قدیم گفته اند جلو ضرر هر کجا گرفته شود، منفعت است بنا براین امیدواریم مسئولین ذیربط از اتفاقات اخیر کشتی درس گرفته باشند و برای رفع این معضلات و کاستی ها برنامه ریزی کنند. این امر در یک صورت میسر خواهد شد که نگاه ما به فرایند رخدادهای مذموم ذکر شده کارشناسی و هدفمند باشد در غیر این صورت نباید به رفع مشکلاتی از این دست چندان امیدوار بود.
محمدرضا کاظمی