سوریان که درحال حاضر یکی از ارکان فدراسیون کشتی محسوب می شود بهتر از هرکسی واقف بود شرکت در انتخاباتی که به احتمال فراوان با ناکامی همراه خواهد شد شان وی و کشتی ایران را مورد پرسش قرار خواهد داد.
واقعیت آن است که امروزه کسب کرسی های بین المللی ورزش نیاز به برنامه ریزی بلند مدت، دیپلماسی چند لایه، رایزنی مداوم و از همه مهمتر صرف هزینه است. پذیرش میزبانی های متعدد، حمایت مالی از طرح های قاره ای و اتحادیه جهانی، ایجاد ارتباط با کشورهای عضو صاحب رای و نفوذ در تشکیلات جهانی از جمله فاکتورهایی است که راه رسیدن به کرسی های قاره ای و جهانی را هموار می کند. مواردی که به جرات می توان گفت در فدراسیون کشتی کشورمان به آنها فکر نشده است. ما تصور می کنیم تنها با تکیه بر جایگاه کشتی و نام هایی که در داخل کشور از محبوبیت لازم برخوردارند می توان در مجامع بین المللی کسب رای کرد. این تصور قبلا و در انتخابات شورای کشتی آسیا نقش برآب شد اما دوستان درس عبرت لازم از آن شکست نگرفتند و گام در راهی نهادند که ممکن بود پس از عباس جدیدی، اعتبارحمیدسوریان نیز مورد خدشه قرار گیرد.
بی پرده باید این حقیقت را بر زبان آورد که معجونی به نام دیپلماسی در میان برخی از دست اندرکاران فدراسیون کنونی چونان اکسیر و کیمیا یافت ناشدنی است. این دوستان نه تنها طی دو سال مدیریت در فدراسیون بلکه پیش از آن و سال ها حضور در مرکز تصمیم گیری شهری احتمالا از موضع قدرت با دیگران برخورد کرده و این شیوه سلوک، ملکه ذهن شان شده است. به همین دلیل مدام در پی تعویض و جابه جایی نیروهای زیر دستی هستند زیرا احساس می کنند آنان فرمانبرداری لازم را به جا نمی آورند. برای اثبات این ادعا می توان دلایل دیگری ارائه کرد از جمله به کارگیری ادبیات تند علیه منتقدین،مربیان شهرستانی، هیات ها و... قابل ذکر است.
مسئولین فدراسیونی که از دیپلماسی لازم برای تعامل با منتقدین داخلی بی بهره اند، چگونه می توانند در عرصه قاره ای و جهانی از قدرت رایزنی و تاثیرگذاری بالا برخوردار باشند؟ فدراسیون کشتی ما طی بیش از دو سال گذشته فرد تاثیر گذار مشخصی در راس کمیته روابط بین الملل خود نداشته است! فردی که بتواند مسیر تعامل و سازندگی بین فدراسیون ملی، کشورهای مختلف، تشکیلات قاره ای و جهانی را هموار کند. دوستان از اینکه افراد با تجربه، توانمند و امتحان پس داده را در بخش های مختلف فدراسیون به کارگیرند بیمناک اند. حاصل این شیوه تفکر سپردن مسئولیت ها به برخی افراد شد که در اندازه های استاندارد نبودند لذا یا خیلی زود از چرخه حرکت بازماندند و یا کنار گذاشته شدند.
انصراف حمید سوریان از شرکت در انتخابات هیات رییسه اتحادیه جهانی اقدام پیشگیرانه مناسبی بود که مانع شکست ناخوشایند یک قهرمان ملی در عرصه بین المللی شد اما روی دیگر این انصراف به واقع، پاک کردن صورت مسئله ای است که باید روزی در آینده نه چندان دور ابعاد آن مورد توجه قرار گرفته و راه حل نهایی آن در دستور کار قرار گیرد. این مسئله پدیده نامفهومی نیست جز آنکه بدانیم و بپذیریم اصل مهمی به نام دیپلماسی در ورزش داریم که یک سر آن در داخل و سر دیگر آن به خارج متصل است. اگر نتوانیم ضعف های احتمالی دیپلماسی را برطرف کنیم امکان دستیابی به کرسی های بین المللی و زمینه تعامل سازنده در داخل فراهم نخواهد شد.