تقریبا همه آن‌هایی که دستی در آتش ورزش دارند خوب می‌دانند که بسیاری از تیمهای ملی دختران ما از وجود مربیان مرد بهره می‌برند اما به سبب رعایت ملاحظات به جای سرمربی از واژه مدیر فنی استفاده می‌کنند.
همین محدودیت‌ها موجب شده تا عملا دست فدراسیون‌های ورزشی برای استخدام سرمربیان خارجی در بسیاری از رشته‌ها بسته باشد. چرا که تعداد مربیان زن با تراز و کارنامه بین المللی در برخی از رشته‌ها بسیار کمتر از مربیان مرد است و از این حیث عملا مسئولان فدراسیون‌ها با محدودیت انتخاب در استخدام مربی برای تیم زنان مواجه می‌شوند. در نهایت بدون بهره بردن از دانش جهانی سطح ورزش زنان ایران نمی تواند همپای مردان رشد کند مگر در مواردی که دختران ورزشکار چراغ خاموش با مربیان همتراز تیم ملی پسران تمرین و مسابقه دهند.
دختران ایران در محیط‌های اجتماعی نقش‌های مختلفی را ایفا می‌کنند و هرچه زمان پیش می‌رود این نقش‌ها ارتقا یافته و از سوی جامعه نیز پذیرفته می‌شود، اما ورزش که عنوان دومین پدیده فراگیر اجتماعی را هم یدک می‌کشد هنوز درگیر عناوین بوده و نتوانسته تکامل نقش زن و مرد را کنار یکدیگر بپذیرد.این درحالی است که به عنوان مثال یک زن هدایت تیم ملی تیراندازی مردان را هم برعهده دارد و مسأله‌ای نیز از این بابت وجود ندارد اما عکس این ماجرا هنوز در ورزش مورد تأیید نبوده و به طور شفاف پذیرفته نشده است.
انکار حضور مربی مرد در تیمهای ملی زنان و به دیده تردید نگریستن به واقعیت‌های ورزش زنان ایران در راستای پرده پوشی و سانسور این حوزه صورت می گیرد. اصرار به تکرار رویه موجود درواقع زیر سوال بردن فعالیت سالم دختران ورزشکاری بوده که سال‌هاست برای حضور در میادین بزرگ می‌جنگند و با داشتن یک مدال المپیک در کارنامه خود امید زیادی به تکرار آن دارند و نگاهشان به دنیای ورزش حرفه‌ای است.
شفافیت حضور مردان سرمربی در تیمهای ملی زنان و عدم تاکید بر جنسیت مربیان و داوران و ... برای انجام فعالیت‌های فنی خود مصداق حمایت از ورزش زنان بوده و از طرفی هم باعث می‌شود مربیان زن که کمتر در میدان‌های بزرگ حاضر بوده‌اند تجربه اندوزی کنند و دختران ورزشکار هم نتایج بهتری کسب کنند.
بهتر است مدیران و تصمیم‌گیران ورزش نیز برای تقویت این نگاه و حمایت حقیقی از ورزش زنان تبعیض‌ها را کنار گذاشته و با دید مصلحتی خود که بعضا همان دلیل حواشی و دور شدن از دنیای حرفه‌ای است، سد پیشبرد اهداف ورزش زنان نشوند.
به قلم:الهام محمدی مجد