علیرضا دبیر که نشان می داد به سبب پاره‌ای اتفاقات در خلال انتخابات شورای کشتی آسیا شدیدا دلخور است یکبار دیگر انگشت اتهام را به سمت رییس پیشین و عوامل فدراسیون گذشته گرفت و بی آنکه مستقیما نام رسول خادم و اطرافیان وی را آورده باشد، عملا آنها را تهدید به افشاگری کرد.
دبیر خاطرنشان کرد: کسی که یک میلیون دلار هزینه کرد و در اتحادیه پست گرفت و سپس آن را رها کرد باید جواب بدهد. اسناد و مدارک پول ها و تشک کشتی که به کشورهای دیگر داده شده موجود است و در صورت لزوم افشا خواهم کرد!
اینکه در جریان انتخابات شورای کشتی آسیا چه اتفاقاتی رخ داد و چرا نماینده کشورمان یعنی عباس جدیدی در آنجا انتخاب رای نیاورد جای بحث دارد. بدیهی است هرگونه کارشکنی و اخلال خودی‌ها ناپسند و قابل نکوهش است و چنین اقداماتی ما را در نظر خارجی ها بی اعتبار می کند با این وصف نمی توان و نباید ناکامی در انتخابات یادشده را صرفا در کارشکنی خودی ها خلاصه کرد. این خودی ها مگر چقدر قدرت دارند که رییس و عوامل فدراسیون از آن برخوردار نیستند. در این میان قدرت چانه زنی و دیپلماسی کجای کار قرار دارد. اگر ما نتوانیم به عنوان قدرت اول کشتی آسیا در شورای تصمیم گیری و اتخاذ مواضع همین قاره جایگاه داشته باشیم چگونه می خواهیم در عرصه جهانی به این مهم دست پیدا کنیم؟
تردیدی نیست که در انتخابات مجامع بین المللی ورزش، حرف اول و آخر را ارتباطات، رایزنی و دیپلماسی می زند اگر این حربه ها در میان نباشد راه به جایی نخواهیم برد. اکنون نیز دمیدن در کوره اختلافات و به اصطلاح خراب کردن همدیگر جز اینکه سیمای ورزش اول و چهره های شاخص آن را نزد افکار عمومی مخدوش کند پیامد دیگری به همراه نخواهد داشت. کشتی ورزش پهلوانان است و انتظاری که مردم از متولیان و قهرمانان این رشته دارند حرکت در مسیر پهلوانی و رعایت اخلاق و معرفت است اگر قرار باشد کسانی که باید مروج اصلی این شیوه باشند از تریبون عمومی ادبیاتی مغایر با مشی مرسوم را نمایش دهند جز اینکه کشتی و قهرمانان این ورزش در نظر مردم خوار شوند حاصل دیگری به همراه ندارد.
پرسش این است که اگر واقعا تخلفاتی صورت گرفته و اقدامی خلاف قانون انجام شده، چرا موضوع از طریق مجاری ذیربط پی گیری نمی شود؟ مگر نه اینکه کتمان جرم محرز، خود به نوعی تخلف محسوب می شود، اگر چنین است تهدید به افشاگری چه مفهومی دارد جز آنکه افکار عمومی را نسبت به ساحت ورزش اول مشوش کند؟ اگر اسنادی دال بر تخلف کلان وجود داشته باشد چرا باید در صندوق نگهداری شود و هر از چند گاه از آن به عنوان اهرم فشار استفاده شود؟ آیا بهتر نیست این اسناد یک بار برای همیشه به مراجع قانونی تسلیم شود و قائله ختم شود؟
اکنون در آستانه المپیک و هنگامه مبارزه کشتی گیران ما در میدان قاره ای، هر گونه حاشیه پردازی و اختلاف، تنها به ضرر کشتی خواهد بود. شایسته است کارگزاران امر و متولیان مسئول در چنین شرایطی جای اینکه بر طبل اختلاف و دو دستگی بکوبند با ایجاد فضای آرامش و همدلی، راههای تقویت اساس ورزش اول و جذب منابع مالی برای اجرای برنامه ها را جستجو کنند. تکرار کم لطفی های دستگاه ورزش نسبت به کشتی و مشکلات ناشی از این بی توجهی نه دردی از کشتی دوا خواهد کرد و نه وزارت ورزش را بر سر شوق خواهد آورد تا حمایت های خود از مدال آورترین رشته المپیکی را دوچندان کند.
به قلم:محمدرضا کاظمی