در طول این 4 سال به ندرت دیده شده سلطانی فر پای صحبت روسای فدراسیون ها بنشیند و با آنان دیدارهایی جداگانه داشته باشد تا شاید در جریان امور قرار بگیرد و با دردهای جامعه ورزش آشنا شود. اگر در این سال ها نشستی هم بوده به صورت همگانی و با همه فدراسیون ها بوده که معمولا ایشان به صورت متکلم وحده صحبت می کنند و سپس جلسه را به معاونان خود می سپارند. یکی از دلایل اجتناب وزیر از دیدار با روسای فدراسیون ها، اجتناب از شنیدن دغدغه ها و گلایه هایی است که در ورزش کشور وجود دارد. احتمال های دیگری هم وجود دارد، مثل اینکه دغدغه اصلی ایشان ورزش نیست یا نمی خواهد با واقعیت روبه رو شده و نتایج تصیمات چهارساله خود را بپذیرد .
برای اینکه به عمق مسئله پی ببریم کافی است به تعداد جلسات جداگانه آقای وزیر در طول این دوران با روسای فدراسیون ها در مقایسه با دیدارهای ایشان با سرخابی با بپردازیم. به کررات با پیشکسوتان و مدیران و عوامل دو باشگاه دیدار شده اما وقتی برای شنیدن دغدغه روسای فدراسیون ها وجود ندارد. ایشان در جایی که باید ورود و گفتگو کنند ساکت هستند و دخالتی ندارند اما در مسئله سرخابی ها ورود می کنند.، نتیجه آن هم می شود تیم ملی فوتبال که در آستانه حذف از مرحله مقدماتی جام جهانی قرار دارد و دو باشگاه های فوتبال هم چون زور مدیران ورزش نمی رسد، باید به عربستان و هند بروند و بازی های خود را انجام دهند.
نمی دانیم اشتغالات فکری و ذهنی آقای وزیر چیست که بدین گونه عمل می کنند. حتی در شرایطی که گفته می شود هر گونه تجمع غیر ضروری لغو شود، حتی برای تبریک هم حاضر به رو به رو شدن با مدیران ارشد و گردانندگان ورزش کشور نیستند.