به گزارش منهای فوتبال، اگرچه متهم اصلی کرونا و تمسک به دستورالعمل ستاد مبارزه با این بیماری بود که اجتماعات را ممنوع اعلام کرد. با این وجود برگزاری امر مهمی چون انتخابات فدراسیون‌ها که می‌توانست به جای مکان‌های سربسته همیشگی در اماکن بزرگی چون سالن‌های ورزشی با فاصله زیاد یا حتی به ضرورت در فضای باز انجام گیرد تعطیل‌بردار نبود.
به عبارت دیگر یک بام و دو هوای دستگاه ورزش در برگزاری مسابقات برخی رشته‌های ورزشی و حتی مجامع عادی هیات‌های استانی و تعطیلی امر مهم انتخابات فدراسیون‌ها با یکدیگر همخوانی نداشتند. باوجود این امر تعطیلی انتخابات فدراسیون‌ها تداوم پیدا کرد بطوری که بلاتکلیفی برخی از فدراسیون‌ها یک ساله شد. تاخیری خسارت بار؛ اختلاف افکن و شائبه دار.
در نهایت طلسم شکست و از امروز با برگزاری انتخابات فدراسیون روستایی و عشایری باردیگر چرخه‌ای که تعطیل شده بود علی رغم اشکالات فراوانی که در آیین نامه آن وجود دارد به کار افتاد تا تکلیف فدراسیون‌های بلاتکلیف یکی پس از دیگری روشن شود. به این ترتیب و پس از مشخص شدن رییس فدراسیون عشایری و روستایی، فدراسیون های بدنسازی، پزشکی ورزشی، اسکی، شطرنج، اتومبیلرانی و نجات غریق نیز در صف برگزاری انتخابات قرار دارند.
زنگ برگزاری انتخابات فدراسیون‌ها در حالی به صدا در آمده که در عین حال یک زمزمه مشترک از گوشه و کناربه گوش می‌رسد. زمزمه ناموزونی تحت عنوان مهندسی انتخابات. بطوری که گفته می‌شود برخی از مسئولان وزارت ورزش سخت در تکاپو هستند تا فرد موردنظر خود را بر کرسی ریاست فدراسیون‌ها بنشانند.
چه بسا در ایجاد برخی از این شایعات و شائبه‌ها بزرگنمایی شده باشد اما قاطبه منتقدان و کارشناسان در اصل گرایش و نگاه وزارت ورزش نسبت به برخی از نامزدهای احراز ریاست فدراسیون تردیدی ندارند. جای تعجب و شگفتی آنجاست که شوربختانه اغلب سوژه‌های موردنظر و نامزدهای به اصطلاح محبوب، چنگی به دل نمی‌زنند و اصولا کمتر کسی با نام و نشان آنان در عرصه ورزش آشنایی دارد!
پرسش این است وزیر دولتی که تا پایان دوره ماموریت آن تنها چند ماه باقی مانده و از نظر اکثریت جامعه ورزش کارنامه ضعیفی از خود به جای گذاشته چرا باید علاقه‌مند به گماردن نفرات موردنظر در راس فدراسیون‌ها باشد؟
سال‌ها قبل اگر مسئولان نسبت به فرد خاصی گرایش داشتند معمولا آن فرد نسبت به دیگر نامزدها شناخته شده‌تر و با سابقه‌تر بود اما امروز کار به جایی رسیده که شائبه‌ها حکایت از گرایش نسبت به افرادی دارد که کارنامه روشنی در ورزش و مدیریت‌های ورزشی از آنان به چشم نمی خورد.
گویا آقایان توجه ندارند گماردن روسای فدراسیونی که بی‌نصیب از اقبال عمومی جامعه آن رشته و زیر ذره‌بین نظارت مجلس غیر همسو قرار داشته باشد آب در هاون کوبیدن است. تحمیل همین فرد به وزیر ورزش دولت آینده نیز حکایت دیگری دارد که حاصل آن به فرصت سوزی، بروز کشمکش‌های احتمالی و دردسرهای معمول خواهد انجامید.
اصلا برای مجموعه‌ای که خود تایید صلاحیت نامزدها را بر عهده داشته و لیست نهایی نفرات واجد حضور در انتخابات را اعلام کرده چه تفاوتی دارد کدام یک از آنان برنده شوند؟ انتخاب با اعضای مجمع است و آنان باید بدون هیچگونه توصیه فشار رییس فدراسیون را انتخاب کنند. اگر قرار به گرایش شخصی مسئولان ( نه سازماندهی شده و مهندسی) هم در میان باشد ترجیحا باید چهره‌های ورزشی و مدیران امتحان پس داده را در برگیرد نه آنان که جایگاه و پایگاهی در میان خانواده ورزش ندارند.
حاصل کلام اینکه انتظار جامعه ورزش از مسئولان ذیربط برگزاری انتخابات بدون شائبه، نظارت بر حسن انجام کار و حمایت از فردمنتخب جهت ادامه فعالیت است. بدیهی است اگر مسیری که طی می‌شود این امیدواری و انتظار جامعه ورزش و رشته مربوطه را برآورده نکند، سخت به مقصد خواهد رسید.
به قلم :محمدرضاکاظمی