به گزارش منهای فوتبال، معاونت پارلمانی وزارت ورزش در همین رابطه اعلام کرده دغدغه‌های مشترکی بین وزارت ورزش و نمایندگان مجلس وجود دارد که سعی می‌کنیم هرچه زودتر این دغدغه‌ها را برطرف کنیم. البته دغدغه‌هایی وجود دارد و مدت‌هاست که مطرح می‌شود اما هر زمان قرار به پرسش می‌شود مسأله به شکلی منتفی می‌شود؛ اما از آنجایی که این دغدغه‌ها رفع شدنی نیست باز هم هیاهو و طرح سئوال که نهایتا به جایی نمی‌رسد!
اینکه چرا نمایندگان محترم مجلس با شدت و حرارت از مشکلات و ضعف مدیریت در ورزش سخن به میان می‌آورند و سپس به همان سرعت عقب‌نشینی می‌کنند قابل درک نیست. اگر واقعا مشکلاتی در اجرا و عمل وجود دارد و مستنداتی در این باره جمع آوری شده پس چرا به یکباره همه چیز منتفی و به مرحله اقدام نمی‌رسد. مگر نه اینکه چندی پیش صحبت استیضاح و حتی شکایت از وزیر ورزش در تریبون مجلس شنیده شد اما امروز حتی طرح سئوال هم رد می‌شود! روشن نیست جنس این دغدغه‌ها کدام است که ابتدا با شور و حرارت بیان اما کوتاه زمانی پس از آن به سرعت فروکش می‌کند.
واقعا عزیزان مجلس از کدام دغدغه‌ها سخن به میان می‌آورند که با یک مذاکره و ریش گرو گذاشتن برطرف می‌شود در حالیکه قاطبه جامعه ورزش مدت‌هاست از اوضاع موجود راضی نیستند. عملکرد مسئولان وزارت ورزش در کدام بخش مورد قبول و پذیرش زحمتکشان و استخوان خرد کرده‌های این عرصه قرار دارد که نمایندگان محترم به سهولت از کنار آن می‌گذرند؟ مشکلات دیپلماسی ورزش قابل گذشت است یا مسأله پرداخت میلیاردها جریمه به مربیان خارجی در سایه مدیریت غلط؟ از مشکلات تیم‌های سطح اول فوتبال تا سایه تعلیق بر سر رشته‌های ورزشی و چگونگی انتخابات فدراسیون‌ها و هیات‌ها بگوییم یا هزار و یک مشکل دیگر؟ اینکه نفرپنجم مسابقات جهانی بزرگسالان کارگر روزمزد است و قهرمان نوجوانان جهان تنها یک خواسته دارد که اجازه دهند در گوشه‌ای از شهر و دیار خودش دستفروشی کند دغدغه جامعه ورزش شده است. دغدغه جامعه ورزش حال و روز پیشکسوت قهرمانی است که حتی جایی برای خوابیدن ندارد. دغدغه جامعه ورزش گماردن کاربلدها و ورزشی‌ها در راس مدیریت‌های ورزش است، کسانی که حساب‌شان پاک باشد و پرونده مالی آنها در بازرسی باز نباشد. راستی آیا عزیزان مسئول و ناظر بررسی کرده‌اند که طی حدود ۹ ماه تعطیلی ورزش چه برسر مربیان و زحمتکشان این عرصه آمده و اصولا دستگاه ورزش در این مدت چه خدماتی به آنها ارائه کرده است؟
دغدعه‌های ورزشی‌ها به همان مقدار که وزارتخانه مربوطه و تعدادی از نمایندگان مجلس در نظر دارند خلاصه نمی‌شود بلکه بسیار فراتر از آن و سینه ورزشی‌ها پر از این دغدغه‌هایی است که انتظار می‌رفت مجلس محترم حداقل بخش‌هایی از آنها را در قالب پرسش مطرح می‌کرد تا افکار عمومی و جامعه ورزش بدانند چشم‌ها و گوش‌هایی هستند که کم و کاستی‌ها را می‌بینند و می‌شنوند و در مواقع لازم از حقوق مردم دفاع می‌کنند.
مشکل ورزشی‌های واقعی با وزارتخانه شدن این تشکیلات هم همین بود که کار از حیطه نظارت ورزشی‌ها خارج و مشکلات صرفا در حوزه تعدادی از نمایندگان و مسئولان ورزش حل و فصل شود و صدای جامعه ورزش به گوش کسی نرسد.