بدون شک استخر قهرمانی آزادی یکی از شاهکارهای معماری تاریخ ورزش جهان به شمار می‌رود، ساختمانی با ۱۰ هزارمتر مربع و بیش از 30 متر ارتفاع که تنها روی چهار ستون بنا شده است. این نگین زیبا که تمام استانداردهای به روزترین اماکن ورزشی آبی جهان را در اختیار دارد حالا پس از فرسودگی و غارت تجهیزاتش با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند. زمستان‌هایش سرد و تابستان‌هایش گرم است و اگر در فصل باران بدون چتر زیر سقفش قدم بگذارید حتما خیس خواهید شد!
از مصادره مبلمان تشریفات برای بخش‌های اداری و مدیریتی تا باز کردن پروژکتورهای سقفی برای نصب در سالن ۱۲ هزارنفری و زینت دادن مسابقات لیگ جهانی والیبال و سیستم تهویه‌ای که مثل اتاق فیلمبرداری زیر آب، سال‌هاست از کار افتاده و اسکوربوردی که مدت‌هاست کار نمی‌کند، همه و همه موجب شده تا استخر قهرمانی آزادی دیگر هیچ نشانی از دوران شکوه خود نداشته باشد. به ویژه پس از آنکه در یک اقدام نامعقول بین سه کاسه اصلی استخر دیوار کشیدند و استخر وارم آپ را از فضای قهرمانی جدا کردند عملا گردش هوا در فضای استخر مختل شد.
حالا که بخشی از سازه یکی از بهترین استخرهای جهان با دیوارکشی به بخش خصوصی واگذار شده و بخش دیگر آن نیز محل جلوس مدیران استادیوم شده به نظر می‌رسد این تنها کمپ مناسب تمرین، اردو و مسابقه ملی‌پوشان شنا، شیرجه و واترپلو کشور همچنان تنها امید حفظ ورزش قهرمانی است. به طوری که با شروع اپیدمی کرونا تمرینات ملی‌پوشان در هر سه رشته به طور محدود در این استخر از سر گرفته شد، درحالیکه وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا استخرهای سرپوشیده را تعطیل کردند اما فرسودگی سازه استخر آزادی به حدی برآورد شده که گردش هوای داخل آن با توجه به ارتفاع سقف بلندش و عدم عایق بندی آن دست کمی از استخرهای روباز ندارد و حتی هنوز با همان تهویه نیمه جان هم میزان اکسیژن محیط استخر کفایت لازم را برای حضور مستمر ملی‌پوشان دارد.
به راستی طنز تلخ این روزهای ورزش کشور قرار گرفتن یکی از باشکوه‌ترین اماکن ورزشی و استخرهای سرپوشیده جهان در شمار استخرهای روباز کشور است که اگرچه فرصت تمرین و حتی مسابقه را برای رشته‌های آبی پدید آورده اما تأمل درباره چگونگی آن جز تأسف برای اهالی این رشته را در پی نخواهد داشت.
الهام محمدی مجد