شرایطی که امروزه برای جودوی ایران به وجود آمده، بیشتر از آن که ریشه مدیریتی داشته باشد، محصول بی تدبیری و یا بهتر بگوییم، مشکلات شخصی و رفتاری آنهایی است که جودو را به این روز انداخته اند. تعلیق امروز جودوی ما و انتظار تلخ برای دادگاه حکمیت ورزش در ماه های آینده، تنها ریشه در معضلی به نام رژیم اشغالگر قدس ندارد.
در محکومیت جنایات این رژیم جعلی نیز تردیدی نیست، اما مدیریت این قضیه، آن روی دیگر سکه است. در دوران مدیریت قبلی فدراسیون نیز ورزشکاران رژیم صهیونیستی نیز وجود داشتند، اما متولیان جودوی ایران این مساله را مدیریت کردند. در این میان اما نوع رفتارها و نگاه شخص رئیس فدراسیون به مشکلات جودو به ویژه تعلیق، در نوع خود جالب و تعجب برانگیز است.
اتفاقات چند سال قبل در مسابقات جهانی کوراش به میزبانی ایران را به یاد بیاورید که طی آن، رئیس کنونی فدراسیون ۵ سال محروم شد و البته وجهه ورزش جمهوری اسلامی ایران در عرصه های بین المللی را نیز خدشه دار کرد. یا این که همواره یکی از مدیران قبلی فدراسیون را با فلان مسئول در رژیم صهیونیستی مقایسه می‌کرد، اما حالا دست یاری به سوی او دراز کرده تا در رفع مشکل تعلیق از تجربیات بین المللی وی استفاده کند و یا در قضیه جودوکاران مهاجر به کشورهای دیگر، هیچ گاه موضع قطعی خود را مشخص نکرد. مثلا گاهی « سعید مولایی » را خائن می نامید، اما در جایی عنوان کرد درهای فدراسیون و تیم ملی به روی مولایی باز است!
به همین دلیل است که معتقدیم معضلات مختلف داخلی و به ویژه بین المللی جودوی ایران، بیشتر از این که محصول عوامل خارجی، صهیونیستها و خائنان باشد، ناشی از نگاه غلط و دیدگاه های خاص شخص رئیس فدراسیون است، واقعیتی که بسیاری از اهالی ورزش کشور و نه صرفا جودو، به آن اذعان دارند.
جواد منتخبی