با تلاش فراوان و تمرینات جدی و مستمر توانستم خودم را از روستای قلعه پایان مازندران تا ترکیب تیم ملی کشتی بالا بکشم. افتخاری بود که به رقابت‌های جهانی ۲۰۱۸ بوداپست اعزام شدم و در آنجا با وجود بی‌تجربگی در مجموع کشتی‌های قابل قبولی گرفتم. می‌توانستم در اولین حضورم حداقل به یک مدال برنز جهان برسم اما بی‌تجربگی باعث شد تا با عنوان پنجمی به کار خود پایان بدهم.سال بعد قبل از مسابقات جام تختی که به واقع انتخابی جهانی بود به دلیل تصادف ناخواسته در جاده نتوانستم روی تشک بروم و در نهایت پایم را به تیغ جراحان سپردم. بعد از بهبودی باردیگر بدشانسی سراغم آمد. اینبار به دلیل آسیب‌دیدگی رباط زانوی پای دیگرم امکان حضور در انتخابی امسال را پیدا نکردم. موضوع را به مربیان تیم ملی انتقال دادم. امیدوار بودم فرصتی هم به من بدهند که نشد. وضعیت آسیب‌دیدگی حاد نیست فعلا مدارا می‌کنم تا پزشکم نظر نهایی را بدهد که آیا امکان بهبودی بدون جراحی میسر خواهد شد یا خیر؟

فرصتی دست داد تا با مربی با سابقه تیم ملی کشتی آزاد و دارنده چهار مدال طلا و نقره جهان و المپیک که پس از سفر چند ماهه خارج کشور به وطن بازگشته همکلام شویم. این چهره باتجربه ورزش چون همیشه صریح و روشن سخن می‌گوید. هرچند وقتی پای کشتی و اعتبار و آبروی آن در میان می‌آید حتی المقدور جانب احتیاط را از دست نمی‌دهد.