به گزارش منهای فوتبال، در انتخاب چهار کشتی‌گیر یاد شده بحثی نیست، هرچند در رابطه با اعزام حسن یزدانی به این رقابت‌ها می‌توان قدری تأمل کرد. همگان می‌دانند یزدانی نماینده بی‌چون و چرای کشتی ایران در بازیهای المپیک، نفر اول جهان با فاصله بسیار از رقبای داخلی است. بنابراین آزمودن آزموده در میدانی که تاثیر چندانی در کارنامه موفقیت‌های وی ندارد ضروری به نظر نمی‌رسد. بدیهی است در صورت برگزاری رقابت‌های جهانی کسب یک مدال ارزشمند دیگر می‌توانست جایگاه و موقعیت این دلاور کشتی کشورمان را بیش از پیش ارتقا و او را در جمع بزرگان ۶ مداله ایران و جهان قرار دهد. به عبارت دیگر اگر قرار به اعزام تنها دو آزادکار بود، کادر فنی می‌توانست از چهره‌های جوانتر و کم تجربه‌تری چون امین طاهری یا مجید داستان در جام جهانی استفاده کند؛ اما سخن اصلی این است که چرا با اکثریت نفرات در جام جهانی صربستان شرکت نمی‌کنیم؟ مسابقاتی که قرار است در سطح کیفی بالایی برگزار شود و همین امر می‌تواند آزمون جدی برای چهره‌های جوان باشد. اکثریتی که در میدان انتخابی اخیر به مقام قهرمانی دست یافته و نیاز به کسب تجربه بیشتر دارند.
چه بسا در صورت لزوم، نفرات دوم برخی اوزان هم به مسابقات اعزام می‌شدند. در صربستان می‌توان عیار کشتی‌گیرانی چون مجید داستان، امیرمحمدیزدانی، امین طاهری، علی سوادکوهی، علی شعبانی، پویا دادمرز، حسین اسدی، محمد ناقوسی و محمد هادی ساروی را در یک میدان خارجی سطح بالا مورد سنجش قرار داد. حتی در صورت لزوم می‌شد در کنار علی شعبانی و امین طاهری از محمدحسین محمدیان و امیرحسین زارع هم سود برد تا این رقبای نزدیک در مصاف با رقبای بین‌المللی توانمندی‌های خود را نشان دهند.
تصمیم کادر فنی قابل احترام و احتمالا آنان بنا به ملاحظاتی هرکدام تنها ۲ کشتی‌گیر به میدان صربستان اعزام می‌کنند اما همانطور که ذکر شد این اعزام ناقص نمی‌تواند نظر آنها را تأمین کند. شاید جهت کشف ملاحظات کادرهای فنی نباید راه دور رفت. همین چند روز پیش رئیس فدراسیون در برنامه اختصاصی فدراسیون اعلام کرد "توجیه چندانی برای شرکت در جام جهانی نداریم. این مسابقات تورنمنت درجه ۴ و ۵ محسوب می‌شود و هزینه‌های زیادی برای ما به همراه دارد بنابراین شاید با تعداد کمتر و جوانتر عازم صربستان شویم."
وی هر چند نهایتا تصمیم گیرنده را کادر فنی اعلام کرد اما کیست که نداند وقتی او پیشاپیش نظر خود را در خصوص مسابقات یادشده که به اعتقاد رئیس اتحادیه جهانی از سطح بالایی برخوردار است و احتمالا روس‌ها با تمام قوا در آن حضور خواهند داشت اعلام کرده و عملا دست کادر فنی بسته می‌شود.
بدیهی است که ما از سیاست گذاری، دیدگاه‌ها و تصمیم‌گیری کادرهای فنی و مسئولان فدراسیون در رابطه با تیم‌های ملی و موارد دیگر اطلاعی نداریم زیرا به هر دلیل ممکن فعلا درهای خانه کشتی و فدراسیون به روی قاطبه کارشناسان بسته است اما تجربه نشان می‌دهد دیدگاه مربیان تیم ملی و رئیس فدراسیون در رابطه با امور فنی چندان با یکدیگر همخوانی ندارد.
امیدواریم رئیس فدراسیون طی سیر و سفر به استان‌های مختلف و دیدار با مقامات و مسئولان مربوطه بتواند راه‌های احیای مجدد کشتی در مناطق مختلف کشور را پیدا کند و شرایطی فراهم سازد تا مشکلات مالی بیش از این دامنگیر کشتی و تیم ملی نباشد. مسیری سخت و دشوار که تصور نمی‌رود مسئولانی که تنها چند ماه از دوره زمامداری آنان باقی مانده بتوانند در این راه به دست اندرکاران ورزش اول مدد بدهند. شاید بهتر بود رئیس فدراسیون پیش از حضور در استان‌ها و دیدار با دست اندرکاران سیاسی، برنامه‌ای جامع و حساب شده هم برای پیشرفت کشتی هر استان در دست داشت تا در آن نقشه راه آینده ترسیم شده بود. برنامه‌ای که طی آن با همفکری هیات‌های استانی بتوان درآمد پایدار و قابل حصول برای آنها تعریف کرد. مسأله‌ای که با توجه به شرایط حاضر دستیابی به آن دشوار به نظر می‌رسد.
وقتی خود فدراسیون در اعزام نفرات به رقابت‌های جام جهانی با مشکلات مالی روبه‌روست چگونه می‌تواند راهگشای هیات‌های استانی در جذب منابع و امکانات باشد؟ مگر اینکه بپذیریم این سیر و سفرها در راستای اهداف دیگری انجام می‌شود. حداقل اگر طی این رفت و آمد فرصتی برای احوالپرسی از پیشکسوتان و قهرمانان دیروز و امروز فراهم می‌کرد خودش خیلی بود.
به قلم: محمدرضا کاظمی