به گزار منهای فوتبال، دوومیدانی رشته ورزشی پایه و مادر اما مهجوری که چند سالی است مسیر خود را در ایران تغییر داده و در حالی که تمام دنیا با ثبت رکورد های بهتر رو به پیشرفتند این ورزش در کشور ما روند نزولی طی می کند. این در حالی است که این فدراسیون به دست کسی اداره می‌شود که با وعده وارد کردن پول و کمک از حامیان مالی قدرتمند وارد این عرصه شد.
این روزها سخن از برگزاری مسابقات لیگ یا همان رقابتهای قهرمانی باشگاههای کشور بسیار به گوش می‌خورد. روابط عمومی فدراسیون هم در حالی از تنور داغ لیگ دوومیدانی صحبت می‌کند، که در این تنور داغ نانی برای ورزشکاران مظلوم این رشته پخت نمی‌شود.
سعی داریم در این مطلب به نقاط ضعف و انتظاراتی که در برگزاری مسابقات ظاهرا هرگز برآورده نخواهد شد اشاره کنیم.
*تعداد تیم های حاضر در مسابقات
صحبت از مسابقات قهرمانی باشگاههای کشور به میان می‌آید نخستین نکته ای که هر ورزشکاری را جذب می‌کند نام و تعداد های تیم های شرکت کننده است. تیم هایی که نه تنها هر سال از تعداد آن ها کاسته شده بلکه دیگر با کیفیت گذشته در مسابقات دوومیدانی حاضر نمی‌شوند.
پس از حضور مجید کیهانی بر مسند فدراسیون دوومیدانی پای تیم هایی از جمله آسان پرداخت به لیگ دوومیدانی باز شد، که این امر جای اینکه مایه مباهات و خوشحالی جامعه دوومیدانی باشد چیزی جز حسرت و افسوس بر جای نگذاشت.
نخست که اگر یک تیم مانند آسان پرداخت به تیمداری در این رقابتها پرداخت در عوض بسیاری از تیم های قدیمی به دلیل سقوط کیفیت برگزاری لیگ دوومیدانی از حضور در این رقابتها انصراف دادند. شاید مسئولان وقت شرایط بد اقتصادی را دلیل اصلی حضورنیافتن تیم های قدیمی مانند پيكان ،پاس،سايپا،فولاد و ذوب آهن در لیگ بدانند اما باید یادآور شد، جامعه دوومیدانی پیش از این با اعتماد به وعده یک مدیر اقتصادی مبنی بر رشد و پیشرفت اقتصادی و حمایت مالی ایشان را بر راس امور قرار داد که حضور پررنگ باشگاهها نیز بخشی از همین وعده عمل نشده است.
اتفاق دیگری که با حضور تیم آسان پرداخت افتاد، باند بازی بین کادر فدراسیون دوومیدانی بود. تیمی که مربی و سرپرست آن از کادر فدراسیون هستند و حتی نام ورزشکاران حاضر در تیم با سلیقه شخصی رئیس فدراسیون تعیین می‌شود. شاید رئیس فدراسیون می‌خواهد کم کاری های خود را در جبران زحمات بی شائبه کارمندان با سپردن تیم آسان پرداخت به آنها و دریافت هزینه ای از قبیل آن جبران کند و در عین حال نیز بتواند اشراف بیشتری روی این تیم تازه تاسیس داشته باشد تا با انتخاب بهترین ورزشکاران به هر نحوی شده حامی مالی فدراسیون را بر سکوی قهرمانی قرار دهد. اتفاقی که از قبل از شروع مسابقات قابل پیشبینی است و تمام جذابیت لیگ را زیر سوال خواهد برد.
*ورزشکاران، مهجور ترین مهره دوومیدانی
با وجود اینکه لیگ دوومیدانی با زحمات بی وقفه ورزشکاری پای می گیرد که تمام طول سال را برای حضوری پررنگ در مسابقات مختلف در سرما و گرما به تمرینات سخت می‌گذراند، اما در فدراسیون دوومیدانی این ماجرا دقیقا بر عکس رقم می‌خورد. مسابقات قهرمانی باشگاههای کشور به گونه ای برگزار می شود که ورزشکار بی‌بهره ترین فرد از جریان این رقابتها خواهد بود.
نباید این نکته حرفه ای را نادیده بگیریم که در تمام کشورهای دنیا این باشگاهها هستند که ورزشکار سازی می‌کنند و آنها را به خدمت تیم ملی درمی‌آورند ولی در دوومیدانی ایران این روند به صورت معکوس اتفاق می‌افتد و این فدراسیون است که ملی پوشانش را در اختیار باشگاهها می‌گذارد. اما با چشم پوشی از این مهم باز هم جا دارد به مسئولان فدراسیون متذکر شویم بهتر است اهداف خود را از برگزاری این مسابقات بازنگری کنید. هزینه ای که فدراسیون برای برگزاری مسابقات باشگاههای کشور متقبل می شود به کنار، هزینه ای که یک ورزشکار در طول یکسال برای آماده سازی خود متقبل می‌شود، بسیار بیشتر از میزان قراردادی است که باشگاهها پس از مراحل و گذر زمان می خواهند به وی پرداخت کنند. مبلغی که برای نمونه جبران هزینه کفش یک دونده هم نخواهد شد چه برسد به دیگر هزینه های هنگفتی که متقبل می‌شود.
وقتی فدراسیون بعد از چند سال هنوز هم 250 هزار تومان به ازاي هر يك امتیاز برای حضور ورزشکاران تاپ لیست خود در لیگ تعیین می‌کند كه با توجه.
وقتی فدراسیون بعد از چند سال هنوز هم 250 امتیاز برای حضور ورزشکاران تاپ لیست خود در لیگ تعیین می‌کند، هرگز انتظار نمی‌رود نماینده باشگاه در جلسه سازمان لیگ برای بالا بردن ا ین امتیاز و دریافت مبلغ بیشتر ورزشکاران بحث و جدلی انجام دهد و در نهایت ورزشکار با مبلغی شاید یک صدم هزینه های یک سال خود در لیگ به میدان می‌رود.
چه کسی مسئول سازمان لیگ دوومیدانی است؟
عنوان ((رئیس سازمان لیگ)) سمت تازه تعریف شده ای نیست و تقریبا تمام جامعه ورزش یا دستکم تمام رشته هایی که مسابقات باشگاهی را تجربه می‌کنند از این عنوان بهره می‌برند اما فدراسیون دوومیدانی با وجود حضور افراد مختلفی که هر روز شاهد تغییر آنها هستیم هنوز جایگاه تعریف شده ای تحت این عنوان ندارد و اگر بخواهیم لیگ دوومیدانی را بهتر بررسی کنیم باید به سراغ رئیس یا دبیر فدراسیون برویم.
تیم های قدیمی کجا هستند؟
مسابقات قهرمانی باشگاههای کشور در رشته دوومیدانی شاید قریب به بیست و اندی سال است که در حال برگزاری است. اگر از پیشکسوتان و خاک خورده های این رشته سوال کنیم نام باشگاههای مطرحی را در میان تیم های حاضر در لیگ های گذشته خواهیم شنید. تیم هایی که دیگر اثری از آثارشان نمی‌بینیم و به دلایل نامشخص میدان را در حمایت از این رشته خالی کرده اند. حتی تیم هایی مانند مقاومت، نیروی زمینی و نیروی هوایی كه تيم هاي نظامي اند و عضويت در اين تيم ها براي ورزشكاران سرباز اجباري است، نیز تاکنون برای حضور در لیگ 98 اعلام آمادگی نکرده اند. شاید بهتر باشد به رئیس فدراسیون یادآور شویم منظور از حمایت مالی صرفا آوردن نام یک اسپانسر نیست و حضور یک باشگاه معتبر که یک ورزشکار با استعداد اما با شرایط مالی ضعیف را زیر چتر حمایتش در مسیر قهرمانی همراهی کند بسیار مهم است. بارها در سایت فدراسیون دوومیدانی خوانده ایم ورزشکارانی که از حضور در مسابقات کشوری سرباز بزنند حق حضور در هیچ رقابت دیگری را نخواهند داشت، اما امروز خیلی از آنها تیمی ندارند تا نام خود را در فهرست آن جای دهند.
چرا لیگ جوانان دیگر برگزار نمی‌شود؟
بسیار جالب است که بر خلاف شعار هایی که پیش تر از زبان شخص اول فدراسیون می شنیدیم، امروز پشتوانه سازی در این رشته تبدیل به رویا شده است! لیگ جوانان که در گذشته با هدف ایجاد انگیزه و به وجود آوردن راهکاری برای حمایت مالی از آینده این رشته راه اندازی شده بود، امروز اثری از آن وجود ندارد.
جوانانی که در دوره ریاست کریمی یعنی چیزی حدود 13 سال پیش مبلغ قراردادهایشان حدود 7 میلیون تومان (برابر با یک پراید صفر در آن دوران) بود، بزرگسالان امروزند که همچنان در لیگ دوومیدانی همان حدود 7 میلیون تومان را از قرارداد یک لیگ سه مرحله‌ای دریافت می‌کنند، اما با این تفاوت که نه تنها اینان دیگر یک ملی پوش هستند بلکه در حال حاضر مبلغ یک پراید صفر نزدیک به 50 میلیون تومان است و با این رویکرد اقتصادی دیگر اینکه چرا این رشته سیر نزولی را طی می کند محلی از اعراب ندارد.
حضور تیم های صوری در دوومیدانی و سرنوشت استقلال که به سپاهان هم چشمک می زند
نکته ای تامل برانگیز و شاید خنده دار در مسابقات دوومیدانی قهرمانی باشگاههای کشور در سال گذشته، وجود نام باشگاههای معتبر میان نام تیم های حاضر در لیگ بود، که ظاهرا اینگونه به نظر می‌رسد که به شکل صوری حضور پیدا کرده بودند و تعدادی ورزشکار با تشخیص فدراسیون زیر سقف حمایت این نام قرار گرفتند که ظاهرا پولی دریافت نکرده اند و به تازگی رئیس فدراسیون وعده داده که حق ورزشکاران استقلال را به آنها پرداخت خواهیم کرد.
می توان گفت فدراسیون صرفا با قرار دادن نام این تیم ها در میان تیم های شرکت کننده خواسته صورت خود را با سیلی سرخ نگه دارد و با تظاهر به داشتن لیگی پویا در حرکتی نمادین قدرت ظاهری مسئولان فدراسیون را در جذب تیم های ریشه دار در لیگ به نمایش بگذارد.
حال آنکه امسال نیز قبل از شروع لیگ 98 زمزمه هایی از حضور تیم هایی همچون فولاد مبارکه سپاهان اصفهان و مس کرمان به گوش می‌رسد. بعد از چشم پوشی از این نکته که فدراسیون دوومیدانی گویا از تاکید بر ترکیب ((اولین بار)) لذت می برد و اذعان داشته تیم سپاهان برای نخستین بار در دوومیدانی تیم داری می کند، که بعدا راجع به گذشته آن تحقیقات بیشتری خواهیم کرد، امیدواریم حضور این تیم ها نیز فقط تحت عنوان یک نام نباشد تا ورزشکاران بار دیگر بی بهره از میدان مسابقه خارج نشوند. به هر ترتیب شاید مجید کیهانی تا 15 شهریور ماه بیشتر در این فدراسیون نماند و تنها حضور نام این تیم ها برای کارنامه اش کافیست و قریب به یقین این سرپرست بعدی است که باید برای زنده کردن حق و حقوق ورزشکاران تلاش کند.
بانوان در لیگ دوومیدانی هر روز ضعیف تر از دیروز
در بخش بانوان هنگام برگزاری مسابقات قهرمانی باشگاههای کشور یک یا دو تیم بیشتر داوطلب حضور در مسابقات نیستند. تیم هایی مانند دانشگاه آزاد اسلامی و آسان پرداخت که با سلیقه شخصی مسئول فدراسیون آرایش می شوند و به طور قطع جام قهرمانی را یکی از این دو تیم با خود به خانه خواهند برد. و جالب است با اینکه مبلغ قرارداد مردان بسیار ناچیز است، اما معمولا باز هم بانوان سقف قراردادی پایین تر از مردان را دریافت می کنند!
یاسر سماوات