اینها نمونه های افکاری هستند که گاهی ورزشکاران تجربه می کنند، افکاری که با هجوم بی رحمانه خود بر ذهن ورزشکار سایه می افکنند و آرامش، تمرکز و اعتماد به نفس او را چون پرنده ای در قفس، حبس می کنند..
در چنین مواقعی ورزشکار به طور مداوم به شکست‌ها، اشتباهات یا نگرانی‌های مرتبط با عملکرد خود فکر می‌کند، بدون اینکه به راه‌حل یا پیشرفتی برسد..
افکاری نه کمک کننده، بلکه مانع عملکرد بهینه، که بطور تکراری و غیرارادی در ذهن جولان می دهند، مانع از تمرکز او بر روی لحظه حال یا آمادگی برای رقابت‌های بعدی می شوند.
این فرآیند فکری که ممکن است بعد از یک عملکرد ضعیف، شکست در مسابقه یا اشتباه در حین بازی، انتظارات بالای مربیان و رسانه ها و یا خود ورزشکار، تمایل به بی نقص بودن و برخی دلایل دیگر رخ دهد، معمولاً با احساسات منفی مانند اضطراب، خشم یا ناامیدی همراه است و و می‌تواند عملکرد ورزشی را به شدت تحت تأثیر قرار دهد، به کاهش انگیزه و حتی فرسودگی روانی منجر شود.
*اما*
بن بستی وجود ندارد
*اگر*
ورزشکاران با بالا بردن سطح آگاهی خود و استفاده از تکنیک‌های روانشناختی این چرخه منفی را بشکنند.
به قلم رزیتا نقی لو