اما شاید نیاز داشته باشیم تا دیدگاه خود را نسبت به این قضیه تغییر دهیم چرا که از پیش می‌دانیم جهان امروز هر لحظه آبستن تغییر و هویدا کردن جلوه‌ای جدید از پدیده‌هاست آن هم به سرعتی باورنکردنی. بازیهای جهانی چنگدو نقطه عطفی در این بازبینی است. در روزهای اخیر بازیهای جهانی چنگدو چین سر و صدای زیادی بر پا کرد. بازتاب رسانه‌ای و اجتماعی این بازی‌ها متفاوت بود. اگر بخواهیم کمی قدیمی دنیا را تفسیر کنیم شاید بگوییم «آهان! همان ورزش‌های بی‌اهمیت!» یا «ورزشی که المپیکی نباشد اصلا به چه دردی می‌خورد؟!». اینجا دقیقا همان نقطه عزیمت ما است.
بازیهای جهانی که از سال 1981 از شهر سانتا کلارای ایالات متحده آغاز شده در طی دوازده دوره برگزاری-همچون تمام پدیده‌های اجتماعی- همواره دستخوش تغییر و تحول در راستای تکامل خود بوده و این تکامل با نگاهی به سیر حرکت این بازی‌ها از ابتدا تا به امروز کاملا واضح است.
امروز با جهانی روبرو هستیم که در شبکه‌های اجتماعی رقم می‌خورد، بازتولید می‌شود، دگرگون می‌گردد و تاثیر می‌گذارد. چنین جهانی منتظر رقم خوردن لحظه‌های جمعی است تا به حرکت در آید، جوش و خروشی در آن شکل گیرد و یا بر سرعت حرکتش افزوده شود. به نظر می‌رسد جنبه‌های مختلف ورزش یکی از آبشخورهای تحرک، پویایی و جریان‌سازی در دنیای پیچیده امروز است.
بازیهای جهانی و ورزش‌های غیرالمپیکی نیز از این آغشتگی بی‌بهره نمانده‌اند اما شاید دوازدهمین دوره بازیهای جهانی را باید نقطه حرکت جدیدی برای حضور پررنگ این گردهمایی بزرگ ورزشی در مناسبات ورزشی جهان در نظر بگیریم و با نگاهی به آینده این بازی‌ها مقدمات جدی‌تر شدن حضور ورزشکاران کشورمان در چنین آوردگاهی را فراهم کنیم زیرا با آنچه در چند دوره اخیر دیده شده می‌توان اینطور تفسیر کرد که از این پس شانس رفتن ورزش‌های غیرالمپیکی به المپیک از طریق بازیهای جهانی بیشتر می‌شود. بازیهای جهانی همواره سکوی پرتابی برای ورزش‌های در حاشیه به المپیک بوده‌اند و در گذشته چندین ورزش از این بازی‌ها جدا شده و به المپیک پیوستند که این خود شاهدی دیگر بر اهمیت ویژه ورزش‌های غیرالمپیکی است.
عملکرد تیم ایران در این دوره خصوصا در روزهای ابتدایی عملکرد خوبی بود چنانکه کاروان ایران توانست مدال‌های طلایش را در همان ابتدا کسب کند، در ادامه اما ورزشکاران ما نتوانستند همان رویه را ادامه دهند و در نهایت کاروان ایران با کسب 7 مدال (سه طلا، یک نقره، سه برنز) به مقام سی ام بازیهای جهانی چنگدو دست یافت. با توجه به اینکه کاروان ایران در دوره پیشین حضورش در بازیهای جهانی 2017 لهستان به مقام 24 ام رسید نمی‌توان از نتیجه بازیهای چنگدو چندان خوشحال بود. این نتایج در حالی رقم خوردند که از همان سال 2017 زمزمه‌هایی درباره بالاتر رفتن اهمیت بازیهای جهانی شنیده می‌شد و دوازدهمین دوره بازی‌ها در چین نیز گواه این مدعاست. مسئله دیگر که حائز اهمیت است سطح بالای این مسابقات و حضور قهرمانان برتر در جهان در رشته‌های مختلف است که نشان دهنده این موضوع است که کمتر کشور و ورزشکاری حضور در این رقابت‌ها کم اهمیت در نظر گرفته و بیشتر ورزشکاران در بالاترین سطح خود در بازی‌ها حاضر شدند.
چنانچه پیش‌تر گفته شد امروز ورزش بیشتر از هر زمان دیگری در مناسبات جهانی، مناسبات داخلی، سیاست، اقتصاد، فرهنگ و زندگی روزمره نقش‌آفرینی می‌کند، چه المپیکی باشد چه نباشد. رونق روزافزون بازیهای غیرالمپیکی و بازتاب گسترده این بازی‌ها در جامعه نیز خبر از بیشتر شدن اهمیت آن در آینده می‌دهد. پس اگر بخواهیم نقش بهتری در جهان ورزش آینده به عهده بگیریم و تاثیر فرهنگی بیشتری در مبادلات فرهنگی و اجتماعی داشته باشیم ضروری است بیش از هر زمان دیگری به بازنگری در دیدگاه‌ها و ایده‌های کلی خودمان درباره ورزش و ورزش‌های پر اهمیت بپردازیم. به نظر می‌رسد حضور مستمر و مدوام در بازیهای جهانی و سرمایه‌گذاری بیشتر در ورزش‌های غیرالمپیکی مسئله‌ای است که همین امروز پیش روی ما است نه فردا.
به قلم ایمان برین