بهبود عملکرد نسبت به دو دوره قبلی
آخرین بار که دوومیدانی ایران بیش از یک طلا در مسابقات قهرمانی آسیا کسب کرده بود، به سال 2017 در هند بازمیگشت که نمایندگان کشورمان 4 طلا و یک برنز بهدست آوردند. در سال 2019 یک طلا و یک نقره، آن هم فقط در پرتاب دیسک و در سال 2023 نیز دو نقره و یک برنز کسب شده بود. حالا اما 3 مدال شامل دو طلا و یک نقره بهدست آمده و همین مسئله نشاندهنده عملکرد بهتر نسبت به دو دوره قبلی است.
مدال طلایی که ریحانه مبینی کسب کرد، بسیار ارزشمند بود؛ چرا که پیش از این، هیچ بانویی از کشورمان به مقام قهرمانی در ادوار مختلف مسابقات قهرمانی آسیا نرسیده بود. در واقع پیش از این بانوان ایرانی هرگز موفق به کسب طلا نشده بودند و حاصل تلاش آنها مدالهای نقره و برنز بود، اما این طلسم توسط ریحانه مبینی شکسته شد.
از ناکامی مدعیان تا اتفاقات تلخ و تأسفآور
یکی از مواردی که در این دوره به چشم آمد، ناکامی نفراتی بود که حضور زیادی در فضای مجازی دارند. حسن تفتیان، مریم طوسی و حسین رسولی که حضور زیادی در فضای مجازی دارند، نتوانستند نتیجه خوبی بگیرند. تفتیان در فینال هشتم شد، مریم طوسی حتی به فینال 200 متر نرسید و رسولی که به مقام چهارمی رسید که برای قهرمان بازیهای آسیایی عملکرد خوبی محسوب نمیشود.
از سوی دیگر یک اتفاق تلخ و تأسفآور، همه چیز را زیر سؤال برد. روز یکشنبه بود که یک روزنامه کرهای از دستگیری دو ورزشکار و یک مربی کشورمان به اتهام تجاوز جنسی خبر داد؛ خبری که مثل بمب در ورزش کشور ترکید و تبدیل به تیتر یک همه رسانهها شد. پس از گذشت چند ساعت، این خبر تایید شد تا همه را وارد یک شوک کند. پس از گذشت چند ساعت نیز فدراسیون دوومیدانی بیانیهای منتشر کرد و ضمن ابراز تاسف، از بررسی و برخورد با افراد خاصی خبر داد. البته وزیر ورزش و جوانان نیز یکشنبه شب دستور بررسی دقیق این اتفاق را داد.
روزهای تلخ ورزش
نمی دانیم سرنوشت این دستور چه میشود و مثل دستورات قبلی بدون آنکه نتیجه خاصی داشته باشد به بایگانی سپرده میشود یا خیر؟! ولی واقعیت آن است که ورزش حال و روز خوبی ندارد و در10، 15 روز اخیر فقط در حوزه قهرمانی از این دست اخبار تلخ و البته عجیب کم نشنیدهایم.
همین هفته گذشته اعلام شد 40 هزار دلار فدراسیون کاراته در سفر این تیم به ازبکستان توسط سرپرست فدراسیون گم شده؛ سرپرستی که ماموریتش برگزاری انتخابات است ولی به جای آنکه وظیفهاش را انجام دهد تقریبا تمام ارکان فدراسیون را جابهجا کرده و حکم برکناری 10 رئیس هیئت را هم صادر کرده است! جالب اینکه تعدادی از رؤسای هیئتهای برکنار شده بر این نکته تاکید کردند که سرپرست فدراسیون کاراته در صحبتهایش مدعی شده دوست وزیر ورزش است و فدراسیون کاراته را از او هدیه گرفته است!
در فدراسیون اتومبیلرانی نیز شرایط به همین منوال است. در آنجا هم گویا ماموریت اصلی سرپرست زیر و رو کردن فدراسیون است تا گزینهای که مطلوب آقایان نیست، از چرخه رقابت خارج شود. تمرکز روی این کار هم آنقدر بالاست که فدراسیون از برقراری امنیت پیست مسابقات غافل میشود و در نتیجه یک عکاس جان به جان آفرین تسلیم میکند. در فدراسیون بدنسازی شرایط بدتر از کاراته و اتومبیلرانی نباشد، بهتر نیست، آنجا هم همه کار میکنند تا یک گزینه خاص به صندلی ریاست نرسد.
در ژیمناستیک به عنوان یکی از رشتههای پایه هم شرایط اصلا خوب نیست تا جایی که صدای اعتراض رئیس فدراسیون هم به گوش میرسد.
از مجلس و نمایندگانش که صدای اعتراضی به گوش نمیرسد ولی اهالی ورزش دوست دارند بدانند دنیامالی وزیر ورزش و جوانان که عمر وزارتش به یک سال هم نرسیده در کجای این داستان قرار دارد، او که در بسیاری از صحبتهایش مدعی شده وزارت ورزش مسئول تمام بخشها از قهرمانی و همگانی تا دانشآموزی و دانشگاهی است، چقدر در اتفاقات تلخ این روزها سهم داشته است؟!
روزنامه کیهان