روز شنبه سوم خردادماه 1404 نیز کمیته ملی المپیک یکبار دیگر مدیران روابط عمومی فدراسیون‌های ورزشی را در سالن استاد فارسی آکادمی ملی المپیک گرد هم آورد و از جانب این مجموعه و توسط دکتر مهدی علینژاد دبیرکل کمیته قدردانی کرد.
آنچه در سال‌های اخیر جای تأمل دارد، بی‌توجهی وزارت ورزش و جوانان به این روز مهم و این قشر پر تلاش است؛ مناسبتی که می‌توانست فرصتی برای گفت‌وگو، هم‌افزایی و قدردانی از تلاش‌های شبانه‌روزی مدیران روابط‌عمومی در فدراسیون‌ها، هیأت‌ها و ادارات کل استانی باشد، اغلب در سکوت سپری می‌شود. روابط عمومی‌هایی که علاوه بر کارهای فدراسیون های خود، می بایست تولید محتوا، تولید اخبار، گفتگوها و مصاحبه‌های سایت وزارتخانه را نیز انجام دهند اما وزارت ورزش و جوانان و مدیرکل روابط عمومی آن تنها به یک پیام کلی و همگانی اکتفا می کنند. البته در سال جاری نشست وبیناری وزیر ورزش با روابط عمومی ادارات کل برگزار شد اما همچون سال‌های گذشته نسبت به مدیران روابط عمومی فدراسیون‌ها بی توجه بود.
در نقطه مقابل، کمیته ملی المپیک در چند سال اخیر با برگزاری مراسم‌های اختصاصی، دعوت از مدیران روابط‌عمومی و ارائه لوح تقدیر، نشان داده که این روز را نه فقط به رسم تقویم، که به رسم شناخت نقش و منزلت روابط‌عمومی گرامی می‌دارد. این تفاوت رویکرد، گویای یک پیام ساده اما عمیق است: توجه به روابط‌عمومی، توجه به افکار عمومی است.
البته می دانیم که احمد دنیامالی وزیر ورزش و جوانان در این زمینه تقصیری ندارد. او همواره وقت خود را با نشست ها و گفتگوها می‌گذراند و می‌توان یکی از ویژگی های بارز ایشان را نشست و گفتگو دانست، اینکه حاصلی به ارمغان بیاید یا خیر را نمی‌دانیم اما همواره در نشست و گفتگوست. اما از مدیرکل روابط عمومی وزارت ورزش انتظار بیشتر است. البته ایشان هم شاید تقصیری ندارند و زمان فوتبال ملی و بازار نقل و انتقالات فوتبالی است و احتمالاً آقای معتمدکیا همچون ادوار گذشته سرشان در این موقع از سال شلوغ‌تر از آن است که به سمت وزارتی خود بپردازند و وقتشان بیشتر صرف فوتبال می‌شود.
قطعا فدراسیون های ورزشی جامعه ورزش به خوبی قدردان زحمات افراد از جمله مدیران روابط عمومی و همکارانشان هستند، اما وزارت ورزش و جوانان می تواند پویا تر از قبل در این زمینه عمل کند، کاری که اسلاف معتمدکیا و دنیامالی انجام می دادند و اکنون کمیته ملی المپیک انجام می دهد.