سعدی در قرن هفتم در باب سوم گلستان به‌خوبی حال‌وروز فدراسیون کنونی کشتی را به تصویر می‌کشد:
کس نتواند گرفت دامن دولت به‌زور
کوشش‌ِ بی‌فایده است وَسْمه بر ابرویِ کور
اگر به هر سرِ موییت صد خِرَد باشد
خِرَد به کار نیاید، چو بختْ بد باشد
فدراسیون کشتی در نیمه نخست آذرماه کارگاه دانش‌افزایی و کنترل مربیان کشتی آزاد ویژه مربیان استان مازندران را برگزار کرد. برنامه آموزشی ای که برای دیگر استان‌ها نیز انجام‌شده اما کارگاه مربیان مازندران با هجمه بسیاری نسبت به مدرسان و شرکت کنندگان این کارگاه همراه شد.
مربیان بزرگ و قهرمان سازی چون محمود اسماعیل‌پور، حسین نقیبی، همت مسلمی و محمدحسین دباغی را به تهران آوردند تا پژمان درستکار مربی ناکام سال‌های اخیر کشتی آزاد به آنان آموزش بدهد.
بسیار دردناک بود که مربیان بزرگی چون اسماعیل‌پور و ... زیر نظر سرمربی ناکام تیم ملی قرار بگیرند تا بدان‌ها آموزش داده شود. درستکاری که خود مدیون این مربیان بود صرفاً به‌واسطه دوستی با علیرضا دبیر به تیم ملی آزاد بازگشت و اکنون تدریس به بزرگان را هم انجام می‌دهد.
رشته کشتی که لقب پهلوانی را یدک می‌کشید نباید به‌واسطه رفاقت‌های بیرونی به ابزاری برای زیر سؤال بردن کسوت و بزرگی تبدیل شود. موضوعی که از نگاه سیاسی و شخصی رئیس این فدراسیون نشات می‌گیرد.
علیرضا دبیر با ساخت‌وسازهایش تصور می‌کند که ماندگار می‌شود و اگر مربیان را زیر نظر درستکار بگذارد، و طاق و ایوان‌های فدراسیونش را به رخ بکشد می‌تواند قوی‌تر جلوه کند. درحالی‌که مربیان کشتی مازندران در همان سالن‌های قدیمی و کهنه بود که قهرمانان المپیک را تربیت کرده‌اند و زرق‌وبرق فعلی دردی را از کشتی دوا نمی‌کند، همان‌گونه که عملکرد کشتی آزاد را در المپیک و بازی‌های جهانی مشاهده کردیم.
پیشتر گفتیم بزرگ‌ترین دشمن علیرضا دبیر خود اوست. رفتار، گفتار و نگاهی که کمکی به او نخواهد کرد و تنها موجب لطمه زدن و زیر سؤال بردن خودش می‌شود. امیدواریم دیگر چنین تصمیماتی در تقویم آموزشی فدراسیون کشتی قرار نگیرد و این کارگاه نیز به فراموشی سپرده شود.